Urbis Novarie, iuncta his proscriptaque virtus
Metropolis, nec non Papie nobile robur,
Qui cingunt lunare latus, quod collibus heret,
Aggeris erecto tellus defossa coronat
Quod tumulo, crates densos innexa sudesque,
Pro muro paries stat ligneus. Arma corusci
Militis in giro rutilant muniminis alti.
Una quidem castris, clausa est pars altera classe,
Nec patet egressus illis et pabula desunt.
Munitus vallo locus est in littore stagni
Hic situs, huic alte septum supereminet arcis
Miles ibi germanus adest, montanaque turba,
Metropolique equitum cuneus transmissus ab ipsa.
Pugna ferox agitur, nunc hinc nunc inde feruntur
Exanimes, sed dira fames infestius angit
Obsessos, quos fata iuvant dum iuge redundat
Imbris diluvium, totusque resolvitur aer.
Effudit Neptunus opum sine lege suarum
Thesauros, Euro laxas dimisit abenas
Eolus ac Austro, Cephyro Borreaque reclusis
Carcere. Castra natant, ceno iacuere iumenta.
Vixque boves alimenta trahunt, vix expicat alto
Seque luto sonipes. Clausis civile propinquat
Robur in auxilium, metuuntur militis arma
Metropolis, grandis venientis copia plebis.
Marchio concutitur, turbantur castra pavore,
Celatusque timor densi velamine nimbi
Querit ab obsessis cedens vitare periclum.
Nobilis obstat eques sperans, munimine victo,
Mox patriam propriosque lares sine marte subactos.
|
|