damnum inhonorationis quam lucrum quod fecisti. Et viderunt
eum addiscere musicam; cui dixerunt: non verecundaris in senectute
studere? Respondit: maior verecundia in senectute ignorare.
Et vidit quendam iuvenem qui, dissipatis bonis suis, colligebat
olivas et comedebat. Cui dixit: si olive iste sufficerent ad
tui comestionem, non venires ad egestatem. Et dixit: melior rex
est qui vincit suas cupiditates. Et dixerunt ei: quid est illud
quod delectabilius eat? Respondit: acquirere scienciam et audire
rumores nondum auditos. Et dixit: nobilius quod pueri inquirunt
est scientia, qua deviant a malis operibus. Et dixit: melius
quod lucratur homo est fidelis amicus. Et audivit quendam dicentem:
securior est homo ex silencio quam ex multiloquio, quia
per locutionem potest incidi in errorem. Respondit: hoc non
contingit scienti quod loquitur. Et dixit: commodum tacendi
minus est commodo loquendi, et damnum loquendi maius est
damno tacendi. Et dixit: sensatus cognoscitur ex multa taciturnitate,
et ignorans ex multa loquacitate. Et dixit: magnum lucrum
esset tacentis, quando non esset aliud nisi quiescere a disputatione;
quanto magis cum per hoc bonum finem lucretur! Et
dixit: qui per se non tacet, cogitur tacere per alium et minus
apreciabitur. Et dixit: qui tacet donec ad loquendum inducatur
est melior eo qui loquitur donec ad tacendum iubetur. Et dixit:
locutio est in posse hominis donec loquitur, et deinde evadit a
posse ipsius. Et dixit: qui posse habet non loquendi nisi in loco
suo, maius posse habet non negociandi nisi in loco suo. Et dixit:
tacere est bonum in plurimis locis, similiter et loqui. Et
dixit: si homo loquitur cognoscitur si est perfectus aut diminutus
et si taceat dubitatur qualis sit. Et dixit: qui vult loqui, prius
consideret et aspiciat suum verbum, quia melius est quod ipse
inspiciat quam alter. Et dixit uni ex discipulis: si loquaris, nitaris
|
|