acquisivit ab Adam nostro libellario, filio prędicti Azonis Iudei, videntibus
cunctis Buccinianensibus ?
Interea contentio alia orta est nobis in Marchia, pro qua me
oportuit ire ultra montem ad Heinricum regem; ubi, cooperante
Deo, rege omnino placato, occulte illi refutavi istam abbatiam
pro peccato quod omnes scitis. qui multum rogavit me, ut
usque ad suum huc adventum illum pręstolarer, quem ipso dicebat
anno esse. expectavi autem illo et altero et usque in
tertium annum; quo minime veniente, dimisi illam. vos autem
elegistis domnum Guidonem, quem Iohannes patricius et Rainerius
gratis fecerunt consecrare a papa Iohanne, pro nostro amore.
patricio quoque mortuo, ordinatus est domnus Benedictus bonę
memorię papa, qui contrarius extitit filiis Benedicti comitis.
ablata itaque sunt ab eis omnia castella eorum pręter Tribucum
et Buccinianum; Iohannes etiam frater Crescentii obsidebatur in
turribus Penestrini montis. tunc in sollenitate sancti Petri venit
ad nos supra scriptus Crescentius, et dixit, revelatum fuisse cuidam
servo Dei quod suus frater Iohannes non evaderet nisi per
orationem monachorum Sanctę Marię. deinde vos caritatem
fecistis in illis, et triduo ieiunastis. unde prędictus papa contra
vos iratus est. post hęc vero eruitur frater eius ab illa obsessione,
prout Deo placuit. tunc venit Crescentius in assumptione
sanctę Marię, et renuntiavit medietatem ipsius curtis, ut voverat,
et misit fratri suo, ut et ipse confirmaret. sed displicuit illi
hoc, et iratus dixit: « Quoquo pacto ego teneam terram alicuius
ęcclesię per triginta annos absque pensionis redditione, mea
postea erit proprietas. hoc enim nos et pater noster factum
habemus de illa curte ». tandem vero rogatu Grimaldi pręsbyteri
ipse et uxor eius Itta confirmaverunt eandem refutationem; postea
autem Crescentius firmavit ipsam brevem refutationis et dedit
prędicto abbati Guidoni; et ipse abbas firmavit tertium genus
de alia medietate cum castello et dedit illi; et taliter fecimus
|
|