CAP. X.—1. Et suam quaerentes . Quam putant
esse per carnales observationes.
2. Finis enim legis . Exponit quae sit justitia Dei,
videlicet credere in Christum; in quem credere
etiam legales observationes spiritualiter intellectae
suadebant. Et est sensus: Intentio legis, ut justitiam
habeat homo, est; id est fides Christi.
3. AMBROS. Finis legis . Quoniam perfectionem legis
habet qui credit in Christo.
4. LANFR. Moyses enim . Exponit legis justitiam,
per quam Judaei sine fide Christi justos se esse
putabant.
5. Quae autem ex fide est . Ordo: sic dixit Moyses
justitiam, quae justitia est ex fide.
6. Ne dixeris . Cum audieris, inquit, praedicari
Christum post resurrectionem suam ascendisse in
coelum, noli dicere in corde tuo: Mendacium est;
quis enim ascendit in coelum? Haec enim tua infidelitas,
quantum in te est, Christum de coelo ad terram
deducit.
7. Aut quis descendit . Similiter cum audieris
praedicari descendisse eum in infernum, ne dicas in
corde tuo: Mendacium est; quis enim descendet in
abyssum? Haec enim infidelitas tua, quantum in te
est, Christum ex mortuis revocat.
8. AMBROS. Dives in omnes . Non dixit credentibus,
sed invocantibus; fide enim sola datur remissio,
precibus datur quod promisit Deus toto corde
vigilantibus.
9. LANFR. Qui invocant eum . Huic invocationi
adhibenda est fides, quia si non creditur, non
invocabitur.
|
|