filius Berardi comitis cum Zita genitrice sua et Gaita uxore sua concessit
huic monasterio et domno B[erardo] abbati res suas, idest
medietatem monasterii Sancti Laurentii in Picta, et medietatem de
castello Caput Farfa, et medietatem Cerreti Mali, et medietatem
ęcclesiarum que illi pertinent, et medietatem de podio Moiano, et
medietatem de rocca Salicis, et medietatem de Petra Dęmonis, et
medietatem de Scandrilia, cum monasteriis et omnibus ęcclesiis.
item, Iohannes pręsbyter filius Iohannis concessit huic monasterio
casam et casalinum in Stroncone, et quatuor pezias terre in Leiano,
et fundo Cripte, et in fundo Marscano, et in fundo Candiciano,
Eodem autem tempore Rusticus filius Crescentii agnoscens
se contra Deum et Matrem eius ultra modum peccasse, occasione
litis per quam plurima dampna aliquanto tempore contra hoc monasterium
exercuerat pro castello Farę sito in hoc eminenti monte,
timens etiam propter hoc perpetuam incurrere mortem, prędictum
castellum, quod iniuste tenebat, cum suis diffinitis terminationibus,
utrique parti placentibus, legaliter refutavit anno ab incarnatione
Domini millesimo .LXXXIIII. pro qua commutationis nomine recepit
ab hoc monasterio et a domno Berardo abbate, cui refutaverat,
ipsum castellum ad opus huius monasterii, casalem de Pinco
super castellum Currensium, et alterum casalem cum medietate
alterius casalis in pertinentia de Phara ad Sanctam Mariam in
Ciciliano. domnus etiam abbas permisit illi unum casalem in
Planis cum molendino iuxta Currensem. finales autem termini
castelli Phare ab eodem Rustico laudati et positi, isti sunt: videlicet
a Rigiana flumine ascendendo inter Pharam et Tophyam
usque in cacumen montis et inde descendendo per Melleta et Vallem
Bezonis et ad pedem montis Rotundi per pratarias Sanctę Marię
usque in Pesclulos, inde transit per pedem montis usque gualdum
Sanctę Marię de Sanctis, deinde in viam antiquam a qua
incipit ascensus, et post ascensum incipit descensus per Vallem
Lupam usque in Crucem, inde per rimam quę Currus dicitur
usque in Sumen Riianam. et obligavit se, si contra hęc quę
|
|