usque ad hanc ruinam an. III CII alii dicunt III LXXXIX; a secunda, que fuit sub Dario,
DXC; a captivitate sub Antiquo CCXXXVIII; a passionee Domini XXXIX vel pocius XL, super
Ysaiam legitur XLII. Hec prodictionem hec prodigia precesserunt, scilicet cometes, stella
similis gladio et inmensus fulgor repentinus in templo et voces dicentes: Transmigremus hinc, et
ianua ferreis vectibus munita sponte patefacta, currus et quadrige, armatorum cohortes sacre, et
vitula in sacrificiis agnam enixa, et prophetia cuiusdam rustici clamantis et nil aliud in ore habentis
quam verba hec: Vox ab oriente, vox ab occidente, vox a quatuor ventis, vox super Ierusalem et
templum, vox super sponsam et sponsum, ve Israelitis! et divisio civium, quia pars templum, pars
tenuit arcem, pars reliquam civitatem. Unde Ysaias: Vox populi de civitate, vox de templo ; post excidium
Iudeorum ex diversis locis convenientes in unum apostoli ceterique discipuli, qui supererant,
elegerunt Symonem Cleophe filium et Iacobum substituerunt. Temporibus Vespasiani Achaia,
Lithia, Rodus, Bizancium, Samos, Trachia et multe alie regiones, quarum quedam libere, quedam sub
regibus degebant amissibus regibus, sub Romano imperio rediguntur. Capitolium incenditur,
quod edificare incepit.
X. De Vespasiano et de vindicta, quam fecit de Iudeis, et de pestilentia
Iudeorum, fame et mortalitate eorum et aliis gestis, et de
Iosepho.
Refert Iosephus, quod propter peccatum mortis Iacobi Iusti factum sit excidium Ierusalem
et dispersio Iudeorum. Sed non solum ob mortem Iacobi, sed etiam ob mortem Domini precipue hec
destructio facta est, secundum quod Dominus dicit: Non relinquetur inde lapis super lapidem, eo
quod non cognoveris tempus visitationis mee . Sed quoniam Dominus non vult mortem peccatoris, et
ut ipsi excusationem non haberent, per XL annos penitenciam eorum expectavit et per apostolos,
maxime per Iacobum fratrem Domini inter eos continue predicantem, eos ad penitenciam revocabat.
Sed cum per admonitionem eos non posset revocare, voluit eos saltim prodigiis exercere. Nam in
his XL annis sibi ad penitenciam datis multa monstra et prodigia, sicut refert Iosephus, evenerunt.
Nam stella prefulgens, gladio per omnia similis, visa est civitati desuper inminere ac per totum annum
exticialibus flamis ardere. In quodam festo azimorum hora noctis nona tantus fulgor aram templique
circumdedit, ut omnes diem clarissimum putarent. In eadem festivitate vitula ad ymolandum
adducta inter ministros manus agnam subito est enixa. Post aliquot dies prope solis occasum visi
sunt curus et quadrige in omni regione per aerem fieri et armatorum cohortes misceri nubibus et
urbes circumdare agminibus improvisis. In alio die festo, qui pentecoste appellatur, noctu sacerdotes
in templum ingressi ad ministeria ex more conplenda motus quosdam strepitusque senserunt ac voces
subitas audierunt dicentes: Transeamus ab hiis sedibus; ante quartum etiam annum belli quidam vir
nomine Iesus, Annanie filius, in festo tabernaculorum repente clamare cepit: Vox ab oriente, vox
ab occidente, vox a quatuor ventis, vox super Ierusalem et super templum, vox super sponsos et sponsas,
vox super Ierusalem universum; predictus igitur vir capitur, ceditur, verberatur, sed ille aliud
dicere nequiens, quanto plus verberatur, tanto eadem forcius clamitabat. Ad iudicem igitur adducitur,
tormentis diris afficitur, usque ad putredinem ossium laniatur. Sed ille nec preces nec lacrimas
effundebat, sed cum quodam ululato per singula pene verbera eadem proferebat, addens etiam
hoc: Ve, ve Ierosolimis! Hec Iosephus. Cum autem Iudei nec admonitionibus converterentur nec
tantis prodigiis terrerentur, post XL annum Dominus Vespasianum et Tytum Ierusalem adduxit, qui
ipsam civitatem funditus destruxerunt. Hoc autem fuit causa adventus ipsorum in Ierusalem, sicut
in quadam hystoria licet invenitur apocrifa. Videns, quia Iesum innocenter condempnaverat, |
|