IN SECUNDUM SENTENTIARUM, DISTINCTIO 35
DIVISIO TEXTUS
Quia in peccato actuali duo considerantur, scilicet defectus, ex quo rationem
mali habet, et substantia actus, secundum quam actuale peccatum dicitur;
determinato de peccato actuali, secundum quod habet rationem mali, hic incipit
determinare de eo quantum ad substantiam actus, in qua defectus fundatur,
secundum quem malum dicitur; et dividitur in partes duas: in prima determinat
de peccato quantum ad actum; in secunda de potentia, quae est ad actum peccati,
44 distinct.: «Post praedicta consideratione dignum occurrit, utrum peccandi
potentia sit nobis a Deo». Prima dividitur in duas: in prima determinat
de peccato in generali; in secunda descendit ad peccatorum differentias,
42 distinct.: «Cum autem voluntas mala et operatio sint peccatum, quaeritur,
utrum in eodem homine et circa eamdem rem haec duo unum sint peccatum».
Prima dividitur in duas: in prima determinat de actu peccati in generali. Sed
quia actus peccati vel est interior voluntatis, vel est exterior operis; ideo in
secunda parte descendit ad utrosque actus, 38 dist.: «Post praedicta, de voluntate
eiusque fine disserendum est». Prima dividitur in duas: in prima prosequitur
opinionem quorumdam dicentium, actus peccatorum a Deo esse; in secunda
ponit opinionem contrariam, 37 dist.: «Sunt autem alii plurimi aliter longe de
peccato et de actu sentientes». Prima dividitur in duas: in prima prosequitur
opinionem eorum qui dicunt omnes actus ex Deo esse; in secunda ex incidenti,
quia hoc disputatio mota exigebat, interponitur de comparatione peccati ad
poenam, utrum peccatum poena esse possit, 36 distinct.: «Sciendum est tamen
quaedam sic esse peccata ut sint etiam poena peccatorum».
Prima dividitur in tres: in prima ponit definitionem peccati; in secunda inducit
diversas opiniones, ex datis descriptionibus occasionatas, ibi: «Quocirca diversitatis
huiusmodi verborum occasione de peccato plurimi diversa senserunt»;
in tertia prosequitur illam opinionem quod omnes actus a Deo sunt, ibi:
«Quidam diligenter attendentes verba Augustini... non indocte tradunt» etc.
Circa secundum duo facit: primo narrat diversas opiniones; secundo breviter
dicit, quid de iis tenendum sit, ibi: «Sane dici potest». Tertia pars dividitur in
partes tres: in prima ponitur opinio; in secunda ponitur opinionis confirmatio
per rationes, ibi: «Quod autem omnis voluntas et actio bonum sit, inquantum
est, ex eo probant quod ait Augustinus» etc.; in tertia ponitur responsio ad ea
quae in contrarium obiici possunt, ibi: «Quibus opponitur. Si omnia quae sunt,
inquantum sunt, bona sunt... ergo adulterium et homicidium... bona sunt».
Circa secundum duas rationes ponit: prima accipitur ex ratione entis; secunda
|
|