: Legenda versificata sanctae Clarae Assisiensis

Pag 2397


Postea sic Clare meritis evanuit illa
Congeries tota, sic et locus ille resedit
Gutturis, ut morbi vestigia nulla fuissent.
XLVI - Item aliud quod fecit cum adhuc viveret.
Contigit ut, Clara dum viveret, una Sororum
Consimilem morbum pateretur, eratque vocata
Andrea; set morbi fugiens sufferre dolorem
Iniecit sibi stulta manus. Mirumque quod inter
Ignitos lapides pectus glaciale latebat;
Frigida sic anima latitabat in igne beato,
Qui glaciem solvit, qui pulso corda rigore
Flammat et absumpta purgat rubigine mentes.
Hec quadam sibi nocte gulam compressit, ut ipsum
Evomeret vesana globum, conamine tali
Velle supergrediens celestis Numinis. Idque
Non latuit Claram; patuit divinitus illi.
Uni de sotiis iubet ut subcurat eidem
Sorbendumque sibi calidum quod prebeat ovum,
Adiciens quod ducat eam. Festinat, eamque
Seminecem reperit, videt ammisisse loquelam.
Utque potest relevat, ad matrem ducit; aitque
Clara sibi: 'Misera, resipisce, Deoque fatere
Quos bene cognovi conceptus cordis. Et ecce,
Quam presumpsisti, tribuit Deus ipse medelam.
In meliora tue converte novissima vite;
Ex alio, quam nunc pateris, languore recedes'.
Hiis contrita, suos mores vitamque reduxit
In melius; vitioque gule sanata, parum post
Ex alio morbo concessit in ultima vite.
XLVII - De liberatis a lupo.
Contigit Asisii partes feritate luporum
Vexari; rabies sic creverat ipsa ferarum,

1



5




10




15




20




25




30

Torna all'inizio