sancti Martini ecclesia, que apud Mistrinam loco qui vocatur Strada scita est, ospitati et tam diu commorati sunt, donec Veneticorum moltitudo ad illos conveniret, ut in Veneciam ad Carosi ducis periculum intrare sine aliquo obstaculo quivissent. Unde factum est quo quadam die, dum prelibatus Carosus dux securus in palacio maneret, a predictis hominibus captus, evulsis oculis exilio retrusus est. Sui quoque secutores, id est Deusdedus Grurus, Marinus Patricius, Dominicus Monatarius et Tritulus Gradensis, interfecti sunt. Dehinc neminem ducem constituere maluerunt, sed eo carente, ab Ursone Olivolensi episcopo et Basilio et Iohanne tribuno unius anni spacio diiudicabantur. Tunc domnus Iohannes dux de Frantia in sancti Dimitrii festivitate reversus est. Quem Venetici promte suscipientes, ducatum sibi restituere satagerunt.
[45.] Dominicus quidem Torcellensis episcopus, relicto episcopatu, monasterium peciit et in loco eius Iohannes est ordinatus.
[46.] Circa hoc tempore Venetici negocii causa dum de Benevento revertebantur, a Narrentanis Sclavis capti, pene omnes interfecti sunt.
[47.] Isdem vero domnus Iohannes dux sanctissimi Marci evangeliste ecclesiam consecrari et digne beatum corpus in eadem collocare procuravit.
[48.] Preterea quidam Veneticorum, cognomento Mastallici, diabolica sugestione decepti, eundem Iohannem sancti Petri de ecclesia in eiusdem festivitate venientem comprehendentes, detonsa barba cum capillis, clericum apud Gradensem urbem consecrare fecerunt, qui ibi perstitit interim diem ultimum vixit. Prefuit autem Veneticorum populo septem annorum spacio.
[49.] Cui successit quidam nobilissimus, Petrus nomine, qui Iohannem suum filium consortem in honore habere voluit. Iste namque tercio sui ducatus anno
|
|