et quo diuertisset esset incognitum, nocte cum paucis Papiam intrauit. Tunc uero manifeste
cognoscens Dei sibi repugnare potentiam, cuius ecclesiam et ministros persequi non
cessabat, ad cor rediens, habito saniori consilio Madeburgensem archiepiscopum, electum
Guarmaciensem et protonotarium suum cum Christiano cancellario, qui in partibus illis
erat, ad Alexandrum papam pro consequenda pace Anagniam direxit. Qui cum aliquantis
diebus circa papam et eius curiam moram fecissent, habito cum eo et paucis cardinalibus
secreto nimis et priuato de modo et forma pacis consilio, hac lege et conditione proposita
dissesserunt. Papa quidem Alexander, utpote uir religiosus et sanctus, pacem ecclesie affectuose
desiderans, imitatus eum, qui ea, que in celis et que in terris sunt, sui sanguinis
effusione pacauit, dignitatem sui officii et laborem sui corporis pro bono pacis et commodo
non attendes, promisit per mare usque Rauennam uel Ueneciam pergere, et habito Lombardorum
consilio, colloquium cum imperatore de bono pacis habere.
Eo tempore Emanuel imperator Constantinopolitanus, congregato christianorum et paganorum
militum et peditum, sagittariorum et balistarum infinito exercitu, brachium sancti
Georgii transiens, terram soldani Yconii uiolenter inuasit, et partem eius non modicam occupauit.
Soldanus autem de sua uirtute diffidens, per internuntios suos imperatoris amorem
et gratiam satis humiliter postulauit, nec eam potuit impetrare. Cumque de recuperanda
imperatoris gratia esset penitus desperatus nec ei posset in campo resistere, congregata suorum
multitudine, in angustis locis, unde erat imperatoris exercitus transiturus, parauit insidias,
et super eundem ex improuiso irruens, exercitum in fugam conuertit. Cepit ex eis
multos Latinos. qui noluerunt fugere, fere omnes in ore gladii interemit, multos de consanguineis
imperatoris retinuit pariter et occidit. Crucem dominicam, quam imperator secum
detulerat, et sanctorum reliquias et spolia plurima atque thesaurum maximum occupauit.
Tunc imperator, ammisso tanto exercitu, nullam uiam evadendi inueniens, cum soldano treuguas
quales potuit fecit, et sic in terram suam, rebus et hominibus perditis, humilis et inglorius
|
|