qui sit humilis et benignus, largus et mansuetus, constans
et patiens, sapiens et astutus?».
XXVII
De nimia concupiscentia ambitionis.
(1) Si forte hac arte non proficit, recurrit ad aliam: advocat
Simonem et accedit ad Giezi, per hunc ab illo nititur emere,
quod per se non valet obtinere, supplicat et promittit, offert
et tribuit. Proh pudor! Gratiam quam gratis adipisci
non potuit, per fas et nefas nititur adipisci. Nec desistit
adhuc, sed insistit et invadit violenter honorem, et impudenter
arripit dignitatem, amicorum suffragio, presidio
propinquorum, tantoque damnationis inflammatur ardore,
tanta libidine presidendi, ut scisma non horreat, scandalum
non formidet. (2) Sed Giezi lepra percussit, et Simon periit
cum pecunia, Chore cum complicibus ignis assumpsit, et
Dathan et Abiron terra vivos absorbuit. Nullus itaque sibi
honorem assumat, nisi qui vocatur a Deo tanquam Aaron.
XXVIII
Exemplum de ambitioso.
(1) Liquidum ambitionis exemplum reperitur in Absalone,
qui, cum aspiraret ad regnum, «fecit sibi currus et equites
et quinquaginta viros qui precederent eum. Et mane consurgens,
Absalon stabat iuxta introitum porte, et omnem
virum, qui habebat negotium ut veniret ad regis iudicium,
vocabat ad se et dicebat: ‘De qua civitate es tu?’ Qui respondens
aiebat: ‘Ex una tribu Israel ego sum servus tuus’.
|
|