XXI - Miraculum de liberatione civitatis ab obsidione.
Civis Aversanus, Vitalis nomine, vite
Prodigus et fame cupidus, tunc inperialis
Militie primus, fines animosus in armis
Occupat Asisii, terre canpestria nudat
Arboribus, cunctaque simul circumsita vastat;
Affirmat comminans quod non omnino recedet,
Donec subiciat terram parereque cogat
Cesaris inperio. Iam sic artaverat illos,
Quod superesse sibi vicina pericula credunt.
Hoc ubi comperiit virgo, permota dolore
Ingemuit, sotiasque vocans sic inquit eisdem:
'Nos hec terra vovet, nobis bona multa ministrat;
Esset inhumanum, si non in tempore pravo
Succurramus ei. Si sit pugnare benignum
Pro patria, gladioque solum natale tueri,
Cum precibus pugnare magis censetur honestum'.
Precipit afferri cineres, nudare Sorores
Quamque suum caput; ipsa suo cu[n]ctisque Sororum
Inponit cineres. Post hec sibi: 'Pergite' dixit
'Ad Dominum nostrum; pulsate pium, precibusque
Inplorate piis populi terreque salutem'.
Ad consueta, precum concurrunt arma. Quid inde?
Permotus precibus Dominus lacrimisque coactus,
Disgregat hostiles acies, civesque quieti
Restituit. Post hostis eos vexare quievit.
Tempore post modico lapso capitaneus ille
In sua fata ruit, belli discrimine cesus.
XXII - De virtute orationis contra demones.
Non mirum si, magna potens, sit strenua virgo
In minimis, aut si lacrimis armata revincat
Terrenas acies, ausus orando refrenet
Humanos; cuius oratio sancta repellit
Aerios hostes, quos non clementia flectit,
|
1
5
10
15
20
25
30
|