Post hec transit per Mathildam stantem in Canussia
Contorquentem manus suas pro amissa Tuscia;
Sed adhuc expectat eam acrior angustia.
Ad se traxit rex castella, cortes et cenobia.
Cui rerum serviebat diversarum copia,
Huic rege faciente adsistit inopia.
Tanta perdidit Mathilda residens in cellula,
Quanta nequit explicare mea scribens pennula,
Quia sum ignarus loci, non sum de Gubernula.
Ab ęstate separato iam iam solis radio
Visitavit rex Vuidonem everso Sezadio;
Nullus hominum cum rege contendat in stadio.
Omne cęlum sit serenum, veris tempus prodeat,
Apparere ante solem nulla nubes audeat.
De adventu principissę totus mundus gaudeat,
Cuius parem non assignat orbis ephymerida.
Peciit filium regem domna Adeleida,
Inter regem et Mathildam fieri vult media.
Ipsa quidem se et sua dabit regi filio,
Ut sit frequens ceu Martha in regis consilio
Et Hegeria secunda recenti Pompilio.
Duos post hec Abbacucos Prandellus edocuit
Et per eos regi nostro et nocet et nocuit;
Pluribus secreta cordis per tales innotuit.
|
|