Hugo Bononiensis: Rationes dictandi prosaice

Pag 93


Uerum ad presens quosdam sedicionarios occursantes
factiosos passim per Italiam et maxime infra Urbis muros
adesse audiuimus, qui nos ui de regno expellere uel imperii
coronam sedicionibus minuere, et nostros quo et in
quo possunt fideles uel blande sibi ascissere seu minis et
infestationum sarcina opprimere cogitant temptant et incessanter
satagunt. ut enim omittamus offensionum, cetera
facultatis ac dignitatis damna et dedecora, num quid regiam
potestatem parum leserunt, cum heresiarcham quendam sine
nostro iussu uel uoluntate sub nomine pape conmuniter
susceperunt?
Uobis igitur mandamus, si nostram beniuolentiam exoptatis
habere, quatinus nostros fideles usque quaque conueniatis,
Romanis nostrum edictum mittatis scripto, ut
utrius alterum eligant: uel illum dignitate priuare, uel nos
hoc scelus ulturum terram ferro et igni populaturum procaciter
expectare.
Ad patrem.
[Colonna a]
Cum bruta animalia, pater
uerende, ex se natos ad quoddam
tempus diligant, homo
mentis ratione industrius id
debet agere multo euidentius.
Ex quo cogeris et ratione
moueris, me tuum affectare
filium, et si unquam
uel usquam oportuerit paternum
afferre presidium.
Nummos nempe quos
uestra paternitas mihi mandavit
in uictu magistrique
precio librisque conficiendis
uniuersos expensaui. quid
[Colonna b]
Quanto, pater dulcissime,
mentis amore ac desiderio
tue paternitatis presentiam
contemplari concupiscam, nec
ipse conpensare ualeo.
Tu uero, pater, de me
curam singularem deberes
habere.
Cum enim bruta animalia
ex se natos ad tempus diligant,
tunc hominibus multo
euidentius carnem suam et
sanguinem fouere conuenit.
Cogaris itaque natura et
ratione. quid uero morior
uerbis?
Nummos quos tua mihi
misit paternitas tam in precio
magistri quam in conficiendis
libris omnes aut fere omnes
consumpsi. tue consolationis,

Torna all'inizio