et instanciam approbatur, honestius verecundia puellari
geritur ut aliquis se non ingerat, sed rogetur, rogatus
aufugiat et renuat invitatus, nec tanti ministerii dignitatem
aggredi audeat confidentia vel favore, quam ipsius
christiani nominis professor et auctor, verus pontifex
Jhesus Christus, inter se et Ecclesiam per passionis et
crucis mysterium sociavit, ut pro tanti cura sacramenti
se prius noluisset ingerere vel venire quam praecursores
et nuntios sui praesagos adventus ad humanae cognitionis
vinculum futurus homo qui fecerat hominem mirabiliter
praemisisset. Unde non immerito me movet haec
externa relatio quod Petrus in cujus petra fundatur
imperialis Ecclesia cum augustalis animus roboratur in
Coena cum discipulis, tale verbum potuit edixisse: quia
dum me facerem eligi, faceretis subsequenter in vacante
ecclesia promoveri. Qui si forte degens in saeculo verecundum
ducerem venari nuptias vel pro foedere puellae
blandiri, turpe reor et indecens me spirituali matrimonio
importunum et ambitiosum offerre, reatus in hoc
nedum hominibus, quin Deo probabiliter displicere, qui
conatus et ambitiones humanas eludit et quos praescivit
hos eligit et praedestinat ad salutem. Fiat igitur non
mea, sed sua voluntas, et quod de me sine me de sua
praedestinatione constituit, ipse perficiat, ut quem per
crucis assumptionem duxit ad ordines et sortis Ecclesiae
voluit esse consortem, sponsae suae meritis et amplexibus
clementer annectat. Quod cum ex Superioris gratia,
eo inspirante cujus manus vertit et dirigit corda regum,
et ex illustrium sibi assistentium industria personarum,
debeat honestius procurari, per crucem et passionem
quibus me Dominus ad Ecclesiae conjugium invitavit, ad
quam permittente Domino me propensius animastis, instantissime
|
|