inquit, Iosaphat dives et inclitus multum et affinitate coniunctus est Achab
descenditque ad eum post annos in Samariam. Pro qua re dominus eum
increpat per videntem dicens: Impio prebes auxilium et hiis, qui
oderunt dominum, amicitia iungeris? Non enim cum odientibus deum
ullius amicitie est habenda concordia, magis autem odium opponendum,
quemadmodum David faciebat dicens: Nonne qui te oderunt, deus,
oderam illos et super inimicos tuos tabescebam? Perfecto odio oderam illos et
inimici facti sunt michi.
Hanc itaque perniciosam pacem gladio verbi <et> ardore divini zeli
ubicumque inveneris, quoad potes, pro tui gradus officio disice et adure
exemplo magistri tui et domini, qui, sicut premisimus, gladium venit in
terram mittere, quo huius pacis ligamina discoirent. Quod per eum
quandoque facturum longo ante tempore testis fidelissimus asseruit
Ysaias: Ecce, inquit, ecce dominus ascendet super nubem levem et ingredietur
Egiptum, et corruent omnia simulacra Egipti a facie eius, et cor
Egipti tabescet in medio eius, et concurrere faciam Egiptios adversus
Egiptios. Et pugnabit vir contra fratrem suum et vir contra amicum suum
et civitas adversus civitatem et disrumpetur spiritus Egipti in visceribus
eius. Ad cuius rei misterium et illud proficit, quod Iohannes in apertione
secundi sigilli vidit, quia illi, qui sedebat super equum rufum, id est
Christo, qui humana carne vestiri dignatus est, illi, inquam, datum est, ut
sumeret pacem de terra et invicem se intericiant homines, et datus est ei
gladius magnus.
Hanc Egiptiorum pacem, quam ipse per se dominus ante diremerat,
per apostolos postea divortio non minore disiecit. Misit enim
sagittas suas et dissipavit eos, fulgura multiplicavit et conturbavit eos, sicut
in uno eorum, videlicet Paulo, licebit advertere; qui huius inique pacis
concordiam, sicut in gestis apostolorum legitur, sapientissimo calliditatis
|
|