XV. De Domiciano imperatore, filio Vespasiani.
Anno Domini ab incarnatione LXXXIIII. Domicianus filius Vespasiani et frater
Titi iunior regnavit apud Romanos an. XV. Hic superbissimus fuit, ut se deum et dominum iussit
appellari et aureas et argenteas statuas in Capitolio sibi erigi, mensem Octubrem Domicianum suo
nomine dici, augustum vocari; verumtamen Rome multa opera fecit: Capitolium, forum, porticus
divorum, Ysium et Serapium, horrea piperatoria et Pantheon et Stadium et multa alia; de Dacis et
Germanis triumphavit; eunuchos fieri prohibuit; phylosofos et mathematicos de Urbe eiecit. Christianos
persecutus est et Iohannem apostolum in ferventis olei dolio posuit, et cum inde illesus exisset, in
Pathmos insula delegavit, ubi Apochalipsim scripsit. Eodem tempore Domiciani Iosephus
a Vespasiano captus Romam venit et multa conscripsit, presertim XXIIII Antiquitatum libros ab exordio
mundi usque ad XIIII. annum huius Domiciani, unde statue Rome donatus est. Et eodem
tempore Quintilianus Romam scolam habuit, salarium de fisco primum accepit. Eodem
tempore omne genus et regnum Hebreorum et precipue regis David omnino deletum fuit a Domiciano
imperatore, exceptis quibusdam, qui dicebant non deberi sibi terrenum imperium, sed celeste;
quos ad vilitatem eorum liberos abire permisit; demum, cum multos nobiles de senatu occidisset, suorum
coniuratione occisus est.
XVI. De Nerva imperatore.
Anno ab incarnatione Domini XCVIIII. Nerva apud Romanos regnavit an. I et men.
IIII. Vir fuit strenuus et modestus, qui missos in exilium per Domicianum solvit. Idem creditur de
Iohanne apostolo, qui reversus est Ephesim; ista est metropolis Asiana. Audi fabulam non de
Iohanne, sed rem gestam: cuidam episcopo quendam iuvenem conmisit; episcopus abusus est eo, iuvenis
princeps latronum effectus est; cum repeteret eum Iohannes, ait episcopus: Domino mortuus est;
cui Iohannes: Bonum te custodem fratris anime dereliqui; demum per Iohannem ad penitenciam
revocatus est.
XVII. De Traiano imperatore.
Anno ab incarnatione Domini C. Traianus regnavit apud Romanos an. XIX et men. VI,
di. XV. Hic fuit tante civilitatis et fortitudinis, ut omnibus precedentibus principibus merito preferatur.
Nam cum alii post Augustum imperium defendissent, iste nobiliter ampliavit. Nam Asia
et Babilonia capta usque ad Indie fines accessit. De Dacis et Sythis triumphavit; Hymbrios, Sauromatas,
Arabas et Bosforanos in fidem accepit. In mari Rubro classem instituit, ut fines Indie subiugaret;
Armeniam, Assyriam, Mesopotamiam subiugavit et provincias fecit. Nil elegit iniustum ad
augendum fiscum. Sed persecutor fuit Christianorum. Nam cum Plinius cuiusdam provincie procurator
eum consuluisset, si Christianos occideret, cum nil mali in eis reperiret preter obstinationem
non sacrificandi et antelucanos cetos ad canendum cuidam Christo ut deo, respondit, quod nullus
Christianus inquireretur; si quis tamen incideret, puniretur, puniri oporteret. Demum Traianus
apud Seleuciam Ysaurie, ut dicitur, mortuus est; cuius ossa in urna aurea in foro delata super
columpnam sunt; solus omnium intra Urbem in foro sepultus est; in his diebus Anacletus papa
Rome sedit; post eum successit Euaristus papa Rome. [Et si vis aliud invenire de
gestis, que fuerunt tempore Traiani, recurre ad cronicas Anacleti pape primi et
Euaristi pape primi, et omnia invenies]. |
|