constitutus in pulpito sermoni, quo concionabatur, adiecit. In Langobardiae,
inquit, finibus unde originem duco, vir erat versipellis ingenii et
acutissimae subtilitatis, duplex animo, sermone lepidus, concinnandis
fabricandisque commentis edoctus, in reperiendis ac variandis consiliis
vehementer astutus. Nunquam erigebat brachia contra torrentem, sed ex
quocunque latere mundani turbinis eum aura perflabat, ille protinus
aptum calliditatis atque versutiae pallium opponebat. Accidit autem, ut
hunc post obitum quidam frater nocturna visione conspiceret. Lacus erat
igneus, qui flammivomis vaporabat incendiis, et crepitantibus ignium globis
terribilem cernentibus incutiebat horrorem. Quem lacum trabalis
enormitatis videbantur obsidere dracones, variaque serpentium genera
hinc inde per circuitum spatiari. Vir autem ille, quem diximus, in ipsa
flammarum stridentium voragine coartatus temptabat quidem effugere,
sed obstantibus bestiis dolebat aditum non patere. Modo scilicet ex hac
parte fugam parabat, sed ecce serpens obvius aderat. Per aliam partem
erumpere satagebat, sed ecce rursus alia bestia laxo gutture frendens iter
occluserat. Ista rursus et illa ad evadendum loca temptabat, sed insurgentibus
beluis omnino meatus aufugii non patebat. Porro autem cum
veritas dicat: Eadem mensura qua mensi fueritis remetietur vobis , hoc illi
iusto Dei iudicio contingebat. Sicut enim ille per carnalis astutiae vanitatem
ex quibuslibet huius seculi se noverat laqueis expedire, ita postmodum
versa vice nullo valebat ingenio suplicium, quo cruciabatur, evadere. Qui
|
|