dum abbatiam metuit perdere, non timet homicidium perpetrare.
Intempesta siquidem nocte, dum Romualdus in lecto
secure quiesceret, ille eum latenter aggressus impiis cępit digitis
guttur eius adstringere, nitens eum crudeliter suffocare. Sed
dum vir sanctus, necdum prorsus intercepto spiramine, anhelitu
vix eluctante rauciret, Ingelbertus ilico magistri singultibus excitatus
torrem mox ex sopito igne corripuit et ministrum diaboli
ab incepto nefandissimi criminis exturbavit.
XLII. Post hęc Romualdus denuo Parentium navigavit,
sed apostolicę sedis antistes et Romani cives ad eum redeundi
legationem dirigunt. Quod si reverteretur, facturos se omnia
eius precepta promittunt; sin autem, excommunicationis sententiam
comminantur. Hoc itaque modo suum Romualdum alumpna
Italia recuperare promeruit.
XLIII. Eo itaque tempore in faucibus Callensium
montium aliquandiu mansit, deinde in Petranum montem, non
longe videlicet a monasterio sancti Vincentii, quod iuxta Candilianum
|
1
5
10
15
|