se legem defendere vellet, respondit Hubertus dativus iudex et
huius monasterii advocatus: « Secundum legem langobardam nos
defendimus, quia per centum et eo amplius annos res nostri
monasterii sic defensata est ». quod cum imperatori fuisset
relatum, dixit: « Si ipsum monasterium per legem Langobardorum
fuit defensatum, a sua lege nullatenus suptraho eum ».
tunc prefatus abbas ostendit confirmationem factam a Hlothario
imperatore, ubi continebatur quomodo diffinitum est ante presentiam
prędicti imperatoris et domni Paschalis papę, quod hoc monasterium
sub lege vivere debeat Langobardorum, et sub tali
privilegio sicut cetera monasteria regni Francorum, idest Luxoviensium,
Lyrinensium et Agaunensium. et pontificem Romanum
nullum dominium in iure ipsius monasterii haberet, excepta consecratione.
quam confirmationem advocati pręsbyterorum voluerunt
reprobare. ad hęc advocatus huius monasterii, iubente
domno Leone, qui erat archidiaconus et ex parte domni imperatoris,
voluit sacramentum prębere cum suis sacramentalibus quod
scripta ipsa falsa non essent, et quod hoc monasterium per ipsam
confirmationem per centum et eo amplius annos se defensavit
per legem Langobardorum. insuper per pugnam et per testimonia
probare voluit. sed presbyteri recipere noluerunt, dicentes
quod non oporteret eis. ad hęc domnus Leo: « Modo scio pro
certo quod idem monasterium semper fuit sub tuitione regum
et per legem Langobardorum est defensatum. nunc quęrite abbatem
et respondeat vobis secundum suam legem ». tunc advocatus
pręsbyterorum quesivit domnum abbatem de duabus ęcclesiis
suprascriptis, et dicebat quod de eis ab anterioribus illorum pręsbyterorum
carta tertii generis facta fuisset anterioribus eiusdem abbatis
in tribus personis ad pensionem reddendam. ad hęc Hubertus
advocatus respondit quod hoc monasterium per quadraginta annos
possedit eas ad proprietatem. et ostendit capitulum ubi continebatur
quod de pensione non deberet respondere sed de possessione,
secundum suam legem. et tunc indutiatum est in alteram
diem. in qua quęrimonio facto sicut prius, responsumque
|
|