Vestiat istud opus, vel sermo sophista coloret
Materiam; que luce sua vestita requirit,
Hereat ut gestis scriptor, dictumque reducat
Ad faciem veri, vero det nubere verbum,
Verborum fuco non aures mulceat, immo
Imbuat attentas veri dulcedine mentes.
Non hominum plausus cupio laudesque requiro,
Ne michi subripiat fructum levis aura laboris.
Mens humana loqui tentans de virgine tanta,
Sobria concipiat, non se deleget [ad] illud
Culmen suppremum vel inviolabile lumen
Quod mentem superat hominis, sensumque revincit
Angelice lucis; sic mens versetur in istis
Quod sit firma fides, verbi prolatio sinplex.
Quapropter leviora serens, potiora relinquo
Sensu conspicuis, contentus sinplice verbo.
IV - Incipit legenda et primo que fuit necessitas novorum Ordinum.
/*
Ingenite lucis splendor, genitusque perhempnis,
Principium de principio, sapientia cuius
In varias causas discrevit semina rerum,
Humani generis lapsu permotus, in alvum
Virginis advenit, carnem suscepit, utramque
Naturam copulans divini Neumatis arte.
Tamquam de thalamo sponsus celestis ab alvo
Virginis egrediens, fragilis sub carnis amictu
Exiit in canpum; tandem cum principe mortis
Conflingens, sub fraude pia pius ipse redemptor
Hostis congressu miro commenta refellit,
Languores nostros pretiosi sanguinis unda
Diluit in lingno pendens: ibi dampna resolvit,
Que vetiti lingni gustus congessit in orbem.
|
1
5
10
15
20
25
30
|