potius quam Romualdus abiret. Dicebat autem idem Rainerius,
cum iam monarchiam optineret, quia: «Non imperator, non
aliquis omnino mortalium tantum mihi metum valet incutere,
quantum me Romualdi terret aspectus. Ante eius quippe vultum
neque quid dicam scio, neque quibus me defendere valeam
ullas excusationes invenio». Habebat revera vir sanctus
hanc ex divino munere gratiam, ut quicumque peccatores presertim
potentes seculi in eius presentiam devenissent, mox velut ante maiestatem
Dei tremefactis visceribus formidarent. Sanctus nimirum
Spiritus, qui pectori eius habitator inerat, hunc terrorem iniustis
divinitus intentabat.
Illis vero temporibus vir venerabilis unum monasterium
non longe a Massiliano castro construxit.
XLI. Audiens autem aliquando quia Venetus quidam
Classensem abbatiam per coemptionem symoniacę hereseos
invaserat, insuper quoque in corpus suum inique peccabat, illuc
protinus ire miles Christi impiger studuit diversisque modis
ex eo monasterium purgare temptavit. Vir autem reprobus
|
1
5
10
15
|