Immensumque auri montem ingentesque recondit
Thesauros in templa Iovis, tempusque per omne
Ditavit patriam. Sibi sed cognomine solo
Contentus nichil hic proprias invexit in edes.
Nec dubium quin ad reliquos per bella triumphos
Straverit ense viam atque Orbis patefecerit Urbi
Imperium: puduit neminem Carthagine victa
Subdere colla iugo, dominosque agnoscere mundi
Romanos bello indomitos populumque Quirini.
Ipse coronatus lauro frondente per urbem
Letus iit totam Tarpeia rupe reversus.
Ennius ad dextram victoris, tempora fronde
Substringens parili, studiorum almeque Poesis
Egit honoratum sub tanto auctore triumphum.
Post alu atque alii studio certante secuti.
Ipse ego ter centum labentibus ordine lustris
Dumosam tentare viam et vestigia rara
Viribus imparibus fidens utcumque peregi,
Frondibus atque loco simul et cognomine claro
Heroum veterum tantos imitatus honores,
Irrita ne Grai fierent presagia vatis.
Nunc ego non ausim vos hinc ad tristia, Dive,
Materiamque trucem post tot modo leta vocare.
Quin potius longe fugite atque avertite vultus.
Certe ego vobiscum fugiam tristesque querelas
Invidie, procerum crimen culpamque Senatus
Non referam, populique nefas ac sponte receptum
Exilium mortemque ducis titulumque dolentis
Aspera marmoreo subscriptaque iurgia busto.
Hec memorent alii: michi nam certissima mens est