Cui nunquam speranda quies; nos sorte maligna
       Vivere per silvas ulla vix possumus arte;
       Et (tecum, germane, loquor) non furta rapinis
       Mixta iuvant, plenis nec prede ab ovilibus acte.
       Tu nova testa paras ruiture attollere matri ?
Mar. Non nova, sed veterum turpes reparare ruinas
       Da, frater, da, care, manus partemque virilem
       Sponte subi; vincat pietas invicta laborem.
       Siccemus pariter lacrimas, et mesta parentis
       Pectora, ne tales doleat genuisse, levemus.
Ap. Cura supervacui pectus quatit ! Occidit illa
       Spes sobolis, que cuncta procul compleverat arva,
       Nec muris contenta suis, nec cespite parvo.
       Ad paucos reditum; pascent nos avia baccis
       Arboreis, duplicisque capax testudinis antrum,
       Dum tonat, excipiet, ventosque arcebit et imbres,
       Mater ubi alternis convivia festa diebus
       Hic aget atque illic, geminoque fruetur honore.
Mar. Coniugibus despecta quidem et calcata superbis,
       Ac dominas habitura nurus ! Quin flectere tandem
       Et monitus meliora vide: Genitricis uterque
       Testa colat, limenque pius venerator adoret,
       Quod sacri tetigere pedes. Non aspera mando;
       Dulce est annose iuvenem servire parenti.
       Non in vestibulo pudeat me mane videri
       Sollicitum, quid mandet anus. Quin septa laremque
       Molimur, solitas sedes ? Hinc iussa nepotes
       Accipiant, hic una domus, nec scissa potestas,
       Nec fratrum divisus honos. Vicinia iunctos
       Horrebit; virtus gladio plus vera timetur.
       Aggrediamur opus, quedam leviora videntur