cilicinus et longus usque ad pedes; toga erat ad modum guascapi
facta, et in anteriori parte et in posteriori crucem habebat magnam
et latam et longam et rubeam, descendentem a collo usque
ad pedes, sicut in planetis sacerdotalibus fieri solet. Taliter iste
indutus ibat cum tuba sua et in ecclesiis et in plateis predicabat
et Deum laudabat, quem sequebatur maxima puerorum multitudo,
frequenter cum ramis arborum et candelis accensis. Sed et ego
super murum palatii episcopi, quod tunc temporis edificabatur,
vidi ipsum pluries predicantem et Deum laudantem. Et inchoabat
laudes suas hoc modo et in vulgari dicebat: «Laudato et
benedhetto et glorificato sia lo Patre!». Et pueri alta voce quod
dixerat repetebant. Et postea eadem verba repetebat addendo:
«sia lo Fijo!». Et pueri resumebant et eadem verba cantabant.
Postea tercio eadem verba repetebat addendo: «sia lo Spiritu
Sancto!». Et postea: «Alleluia, Alleluia, Alleluia». Deinde bucinabat
et postea predicabat, dicendo aliqua bona verba ad laudem
Dei. Et postmodum, in fine predicationis, beatam Virginem salutabat
hoc modo:
Ave, Maria, clemens et pia,
gratia plena, virgo serena!
Dominus tecum, et tu mane mecum!
Benedicta tu in mulieribus,
que peperisti pacem hominibus
et angelis gloriam!
Et benedictus fructus ventris tui,
qui, coheredes ut essemus sui,
nos fecit per gratiam et cet.
De sollemnibus predicatoribus qui tempore Alleluie famosi fuerunt, et primo
de his qui de Ordine fratrum Predicatorum extiterunt.
De fratre Iohanne de Vincentia, et de canoniçatione beati Dominici.
Nunc de sollemnibus predicatoribus qui tempore illius devotionis
famosi fuerunt dicamus, et primo de duobus Predicatorum
Ordinis, scilicet de fratre Iohanne de Bononia, qui quantum ad
|
|