reuerentiam satis officiose recepit, e t per aliquos annos in terra sua honeste detinuit, et que
erant illi necessaria, liberalitate regia ministrauit. Tandem Alexandri pape precibus, et
eiusdem regis interueniente gratia, ad pacem regis Anglie Thomas Cantuariensis archiepiscopus
rediit, et ad ecclesiam suam eo est permittent reuersus. Transacto autem aliquanto
tempore, rex Anglie suggestione prauorum hominum cepit personas ecclesiasticas molestare
et ecclesiis sua iura subtrahere. Quod ubi archiepiscopus comperit, ab equitatis tramite non
declinans, omni timore postposito, cepit se ei pro iusticia recta fronte opponere, et tamquam
bonus pastor pro liberando grege regiuerbo et opere contraire. Cumque hec discordia
de die in diem cresceret, et Cantuariensis archiepiscopi dicta simul et facta regem plurimum
pregrauarent, quidam milites Anglie, uidelicet Hugo de Moruille, W[illelmus] de Trachi,
Renaldus filius Ursi, Riccardus Britto, Robbertus de Borroch regi in hoc placere credentes,
sacerdotalis reuerentie et diuini timoris obliti, altera die post festum Innocentium
Thomam Cantuariensem archiepiscopum ante altare maioris ecclesie stantem pariter et orantem,
ensibus percutientes in capite, occiderunt. Moxque nemine persequente, sed sola illos
commissi homicidii conscentia remordente, sunt in fugam conuersi. Cum autem monasterium
et ciuitatem tanti sceleris fama replesset, cateruatim monachi clerici et layci ad maiorem
ecclesiam concurrentes, quod dictu nefas est, pastorem suum iuxta altare occisum crudeliter
repererunt. Tandem copiosas lacrimas profundentes, dantes ex alto corde gemitus et suspiria,
Christi pontificem in eadem ecclesia cum ymnis et laudibus sepulture honorifice tradiderunt.
Iustus autem et miseratur Dominus, qui sanctos suos non solum in futuro sed etiam
in hoc seculo sepe remunerare consuevit, Thomam archiepiscopum, qui pro testimonio ueritatis
occisus fuerat, et quem pena simul et causa martirem fecerat, multis signorum indiciis
et nouis miraculorum argumentis toti mundo celebrem reddidit et famosum. Cumque ad aures
pape Alexandri miraculorum eius certa fama et ueridica peruenisset communicato fratrum
suorum consilio, prenominatum archiepiscopum auctoritate apostolica canonizauit in martirem,
et ipsum in catalogo martirum scribi et eius martirium in die sui anniuersarii per omnes
ecclesias precepit annis singulis sollempniter celebrari. Rex autem Anglie audiens, quod
|
|