condescendit: ut Lombardis prorsus
exclusis, permitteremus eundem, ab insuetis
sacerdotum infestationibus pro temporalis
treugae subsidio respirare, utpote qui pro
sedatione scandali generalis, et Terrae Sanctae
subsidio procurando, reperiri modos et vias
metiebamur ad salutem et pacem.
Sed Romanae sedis antistes, utpote pacis aemulus,
et non magis in perfidia fidem, quam
perfidiam in fide servans: Lombardos
eosdem, quibus confoederatus fuerat, a treugarum
ipsarum foedere non est passus excludi,
totius orbis dissidio, Mediolanensium haereticorum,
ac ipsorum sequacium suffragia proponendo.
Cui, cum in participatione
tanti sceleris assentiri nollemus, ut laesae
Majestatis nostrae reos, sub praedictarum treugarum
involucro pateremur involvi, vel ipsos
ullo modo Papae praesidio communiri. Tandem,
postquam vidit eosdem rebelles nostros
propria virtute deficere, nec ipsis porre remedium
temporalis istis offerre, ad artes
illas postmodum se convertit, satagens nos
per N. Episcopum ad nostram praesentiam
accedentem, inducere: ut cum pro reformatione
pacis inter nos et Ecclesiam, vestros et
quamplurimorum regum nuncios, ac nonnullos
de Occidentalibus partibus principes et
Praelatos, ad synodum intenderet evocare:
Lombardos praedictos, Excellentiae nostrae