satis dabitur in hunc modum, quod videlicet iustitiam hic non tam
divinam aut politicam quam naturalem oportet intelligi, que alio nomine
equitas appellatur. Hec omnes homines ex uno parente natos cernens
eis velut germanis omnium rerum usum communem statuit, communem
quamdam domum omnibus hiis decrevit mundi huius spatiosissimam
mansionem, de qua propheta loquitur: O Israel, quam magna est domus
domini et ingens locus possessionis eius! Magna nimis sine dubio est
domus ista, que divites simul et pauperes, nobiles cum ignobilibus,
seniores cum iunioribus sinu capacissimo colligit et concludit.
Quam decorum habet domus hec fundamentum, terre utique superficiem,
candidis, purpureis, aureis, puniceis et aliorum mille colorum
floribus loricatam! Quam pulcerrimum habet et tectum, celi scilicet
faciem stellarum choris velut gemmatis laquearibus obfulgentem! In hac
domo quanta ex arbustis et fontibus cibi potusque habentur promptuaria!
Quante ex ipsis herbis et floribus odoraminum mirothece! In hac domo
per noctem splendor lune pro lucerna est et per diem calor solis pro
ypocaumate, illo videlicet estuario, quod hiberno tempore anhelantibus
consuevit ignibus vaporari. In hac domo pro lectulis thori sternuntur
graminum, et pro vernacularum obsequiis spontaneum elementa deferunt
famulatum.
Sicut autem domus ista communis est omnibus, sic ingressus et egressus
ab ipsa indifferens omnibus exhibetur, quemadmodum sapiens monstravit
dicens: Sum quidem et ego mortalis homo, similis omnibus, ex genere
terreno illius, qui prior factus est, et in ventre matris figuratus sum caro.
Novem mensium tempore coagolatus sum in sanguine ex semine hominis
et ego natus accepi communem aerem et in similem factam decidi terram et
primam vocem similem omnibus emisi plorans. Nemo enim ex regibus aliud
habuit nativitatis initium. Unus ergo introitus est omnibus ad vitam et
similis exitus. Nudi enim omnes nascimur, nudi morimur; nulla inter
cadavera divitum pauperumque discretio, nisi quod forte durius illorum
fetent corpora quam istorum.
|
|