generum nominibus esset, quod congruum et sonorius
habe<ba>tur, retinuimus, et quod superfluum erat, abiecimus, et ideo
non unum sub diversis generibus inclusimus, sed alterius generis in
singularitate, alterius autem in pluralitate iudicavimus.
Sciendum praeterea, quoniam multa genera a natura, multa sunt
ab auctoritate. Illa autem quae a natura sunt, communi sensu quandoque
discernimus, ut vir, mulier. In his quippe nec Virgilio nec Cicerone
nec aliquo doctore nobis opus est, sed solam naturalem sequimur
rationem: scimus enim quod hic vir et haec mulier dicere debemus.
In illis quidem quae ab auctoritate sunt, non tantummodo naturalem
rationem, sed etiam actoritatem sequi convenit. Verbi gratia.
De generibus
In a. Omnia nomina desinentia in a in nominativo singulari sunt
feminini generis, ut Musa, praeter propria nomina virorum et fluviorum,
quae sunt masculini generis, ut Catelina et † Venopia †, praeter
nomina officiorum utriusque generis [sexus] naturae pertinentium et
exceptis a nomine et verbo compositis, quae sunt communia, ut scriba
collega, praeter Greca quae sunt neutri, ut suphisma, cum nominibus
litterarum, ut a. Pluralia quoque neutri sunt generis, ut arma, e
quibus excipiuntur numeralia, quae sunt omnis generis, ut triginta.
In e. Omnia nomina desinentia in e in nominativo casu singulari
sunt neutri generis, ut monile, praeter accentata in fine quae sunt feminini,
ut Agathé.
In i. Omnia nomina desinentia in i in nominativo singulari sunt
|
|