reciperent quod ipse cum iis, qui essent ad colloquium profecturi, secure possent intrare
Uenetias et exire, et in eis cum rebus suis salui et sine timore persistere, et quod imperatorem
sine mandato pape intrare fines Uenetiarum ullatenus non permitterent.
His autem abeuntibus, Christianus cancellarius, qui Ferrarienses, quos in bello offenderat,
plurimum metuebat, quinta feria maioris [h]ebdomade a Ferraria mouens, Uenetias
festinus aduenit. Papa autem Alexander cum magno conuentu archiepiscoporum, episcoporum
et abbatum paschalem festivitatem, que vicesimo quarta die mensis Aprilis eo tempore
occurrebat, usque ad octauas, ut moris est, Ferrarie sollempniter celebrauit. Cumque a cardinalibus,
quos Uenetias miserat, de securitate a duce et populo prestita responsum ydoneum
accepisset, nono die intrante mensis Madii cum regis nuntiis galeas ingressus, sequentibus
eum cardinalibus et Lombardis, eo die per Padum Laurentum descendit.
Altera uero die per mare ad Sanctum Nicolaum, qui dicitur ad litus, applicuit. Tertia
autem die a duce et populo Uenetie, a patriarcha et uniuerso clero, primo ad Sanctum
Marcum, dehinc ad patriarche palatium cum magna gloria est et honore deductus. Postquam
autem cardinales et Lombardi, qui papam fuerant subsecuti, Uenetias applicuerunt,
papa mediatoribus pacis iniunxit, ut in cappella, que erat in palatio patriarche, conuenientes,
primo de pace Lombardorum, que prolixiori indigebat tractatu, haberent colloquium, de
pace regis et ecclesie, que quasi una est, postmodum tractaturi.
Cum autem hoc factum esset, et rationes multiplices fuissent hinc inde prolate, tamdem
Christianus cancellarius pro parte imperatoris disiunctam triplicem proposuit, dicens: “Petit
a uobis imperator et postulat, ut aut de regalibus et his, que ad eum pertinent, que
uos detinetis, illi iustitiam faciatis, aut sententiam a iudicibus Bononie apud Roncaliam
|
|