Ignis aqua verbisque bonis extinguitur ira,
Placatum nobis dant bona verba Deum;
Sermo bonus quandoque magis quam facta perorat,
Nil sermone bono gratius esse solet.
Si mala verba tibi me dicere forte notasses,
Posses irasci cum ratione michi.
Sermo quidem pravus homines accendit ad iram,
Letitiam turbat, iurgia magna movet;
Mores quippe bonos sermo corrumpit iniquus,
Solvit amicitias, arma cruenta parat,
Discordare facit concordes, scandala gignit;
Sermo magis pravus quam mala facta nocet".
Hec vetula dicente, domo compellit abire
Fulco foras illam, talia verba loquens:
"Vade foras! Desiste loqui! Mea tecta relinque!
Amodo te nostra nolo manere domo".
Cumque foras traheretur anus, discedere nolens,
Apprenso banci vertice, dixit ita:
"Si male quid dixi, male dictum testificare;
Si bene, quid me vis pellere? Crimen habes!
Ostendi bona verba tibi: cruciabis ob hoc me?
|
|