sum in patria quo processit, celeri consolatione resumpta, dum vobis
crederem consolationis unguenta porrigere et dolores vestros litteratorie
mitigare, subito de letifera fortune pharetra sagitta prosiliens et dire nimis
animum meum pungens dolores adiecit doloribus et angustias angustiis
cumulavit. Sicque mestitia cordis mei, que sepulta iam fuerat, multiplicatis
aculeis me resumpsit. Nam, quod cum amaritudine cordis refero, dominus
et benefactor meus, dominus … de …, quo tunc pro quibusdam
domini mei Anglie regis illustris negotiis promovendis accesseram, et qui
fuerat meus hospes ibidem, viam est universe carnis ingressus! Cuius casus,
utpote mihi nimis amarus, tantis replevit amaritudinibus mentem meam,
quod quodammodo vi doloris absortus, horum, que prius ad leniendos
dolores vestros conceperam, sim oblitus. Sicque consolationibus egeo, qui
solebam interdum alios consolari. Sane inter huius doloris angustias, quibus
premor, dum universam carnem cogito per semitam mortis incedere,
dumque nichil morte certius in humanis excogito, consolationis licet exigue
aliquando sumo spiritum, rogans et supplicans ut de obitu fratris predicti,
qui Creatore iubente, qui resurrectio est et vita, celestem migravit
ad patriam, consolationis spiritum assumatis, mihique mesto de predicti
mei benefactoris occasu, consolatorias aliquas litteras transmittatis. De
statu vero meo et circumstantiis eius … vos certificare poterit viva voce,
quem plene de illis et aliis informavi. Valete; valeo corpore, sed mente
confodior et nescit quo, pre dolore memorati benefactoris mei, scribentis
animus se divertat. Saluto … fratres meos et utinam non esset sic cito, sic
subito quinarius fratrum numerus minoratus.
|
|