imperii fuerant, quas ipse omnemque terram suam, cum
ad potiendum principatum Antiochie transmarinum peteret
iter, Apostolice prius fertur tutele commisisse. Verum ille
eiusdem civitatis decoratus principali infula, brevi intercapedine
posita, in loco quo se tutum omnino cum suis fore
putabat, subito a turcorum interclusus acie, cum multis aliis
degladiatus finem vite dedit. Deinde super Brundisium urbem
predicti Tancredi veniens, eam nimio obsidionis rigore tamdiu
oppressit, donec urbicole non diu tollerantes, civitatem ei seseque
dedere. Quo facto ad oppidum quod nominatur Castrum obsessurus
festinat; quod quidem sine dilatione capitur. Post hec
autem oppidum, quod nuncupatur Oira, adiens, continuo illud
aggreditur. Preterea et alia eiusdem castra capiuntur, quorum
nomina nequaquam recoli, ignorationis necessitas cogit.
13
Honorius itaque papa, cognoscens Siculorum comitem mare
transmeasse, terrasque Boamundi atque Tancredi ex parte iam
occupasse, cum militibus ferme trecentis revertitur, mandans
principi Roberto comitique Ranulpho ceterisque per Apuliam
prememoratis principibus quatenus militaribus collectis agminibus
secum hosti Rogerio iam imminenti armis obviaturi procederent.
Comes igitur Rogerius comperiens prefatam expeditionem
ad se debellandum properare, movens se, ad fluvium Bradanum,
ubi vadus Petrosus dicitur, castra figi precepit. Et contra
vero papa cum omnibus suis appropinquat, in tantum ut medius
inter eos fluvius ipse difflueret. At Rogerius cum dominum
papam expeditioni illi interesse percepisset, reverentiam
illi ita exhibebat, ut vitaret eum contingere, ne contra Deum,
|
|