XXIII. Romualdus itaque videns et suam perfectionem
aliquatenus minui et illorum mores proclivius in deteriora converti,
regem impiger adiit, et eo non leviter reluctante, una cum archiepiscopo
Ravennate, in utriusque conspectu virgam proiecit
et monasterium dimisit. Porro autem rex Tiburtinam tunc
civitatem obsidebat. Cives enim inclitum eius ducem, Mazolinum
nomine, interfecerant, ipsum quoque regem
correptis armis de suis moenibus exturbarant. Unde non
dubium est beatum Romualdum illuc ex divina providentia missum,
qui imminens tot animarum periculum sequestra pace delevit.
Hoc etenim inter eos pactus est, ut Tiburtes ad honorem regis murorum
partem diruerent, obsides darent, ducis vero interfectorem
|
1
5
10
|