refectorium, cum reliqua domus necessaria studiosissime
preparavit. fratres plurimos congregavit cum tyrannis, qui terram
invaserant, ut agnus cum lupis habitavit. sed quia illorum nequiciam
diu ferre non poterat, eo quod sibi omnia in sortem sue
prede diviserant, nec aliquid magnum, vel exiguum ecclesie Dei
dimiserant, quidam fratres, quorum corda Deus roboraverat, consilio
accepto, corpora sua propter Deum ad supplicia tradentes,
arduum iter assumpserunt, et longo itinere profecti apud sancte
memorie Apostolice Sedis summum pontificem Nykolaum, et magnum
imperatorum Enricum cum magno merore querelam deposuerunt.
Quorum precibus annuentes, decrevit Deo acceptissimus
pontifex per semedipsum sacrum visitare cenobium. ergo cum
maxima multitudine equestrium et pedestrium adveniens, et cum
religiosorum caterva clericorum, susceptus cum magna leticia populorum,
multorum gracias egit omnipotenti Domino, et eius
predoso martyri Vincencio: «Vere», inquit, «locus iste sanctus
«est, et a Deo constitutus». Igitur sacrilegos tyrannos apostolica
auctoritate sue potestati subegit, castella, villas, et diversas
monasterii possessiones auferens, ipsius iuri restituit, videlicet Castrum
Scappili, Fossam Cecam, servientes, Collem Sancti Angeli,
Castrum Vadum Porcinum, et Castrum Fornellum. Reliqua sibi,
idest Licenosum, Collem Stephani, Tenzunusu, Cerrum cum Spina,
et Aqua Viva, Riu Neru, Monte Neru, Mala Coclaria, et Alfedenam
sub tali condicione dimissis, exhibitis scilicet sacramentis,
et se ipsos obligantes, quoquo tempore in Valerie partibus sibi
|
|