non nobis custodivit cum facile posset, quo tam graviter careremus?
Quare sic nobis obseravit lucem, et obduxit nos tenebris? Ut quid nobis
abstulit vitam, et inflixit mortem? Aerumnosi, unde sumus expulsi, quo
sumus impulsi! Unde praecipitati, quo obruti! A patria in exsilium, a visione
dei in caecitatem nostram. A iucunditate immortalitatis in amaritudinem et
horrorem mortis. Misera mutatio! De quanto bono in quantum malum!
Grave damnum, gravis dolor, grave totum.
Sed heu me miserum, unum de aliis miseris filiis Evae elongatis a deo,
quid incepi, quid effeci? Quo tendebam, quo deveni? Ad quid aspirabam,
in quibus suspiro? " Quaesivi bona ", " et ecce turbatio "! Tendebam in deum,
et offendi in me ipsum. Requiem quaerebam in secreto meo, et " tribulationem
et dolorem inveni " in intimis meis. Volebam ridere a gaudio mentis
meae, et cogor rugire " a gemitu cordis mei ". Sperabatur laetitia, et ecce
unde densentur suspiria!
Et o " tu, domine, usquequo "? " Usquequo, domine, oblivisceris " nos,
" usquequo avertis faciem tuam " a nobis? Quando respicies et exaudies
nos? Quando illuminabis oculos nostros, et ostendes nobis " faciem tuam "?
Quando restitues te nobis? Respice, domine, exaudi, illumina nos, ostende
nobis teipsum. Restitue te nobis, ut bene sit nobis, sine quo tam male
est nobis. Miserare labores et conatus nostros ad te, qui nihil valemus
sine te. Invitas nos, " adiuva nos ". Obsecro, domine, ne desperem suspirando,
sed respirem sperando. Obsecro, domine, amaricatum est cor meum
sua desolatione, indulca illud tua consolatione. Obsecro, domine, esuriens
|
|