contra uos pronunciatam executioni mandetis, uel ea, que antecessores uestri aeniori Henrico
reddere consueuerunt, illi faciatis”.
Quo audito, Girardus Pesta Mediolanensis iudex pro parte Lombardorum respondit:
“Nos quidem imperatori, undecumque nos appellauerit, parati sumus sicut domino iustitiam
facere, sed quia hec iustitia non est unius hominis sed multorum, non unius ciuitatis sed
plurium, secundum causarum merita inducias postulamus, ut deliberantes plenius super his,
que nobis obiecta fuerint, competenti loco et termino apud communem iudicem responsuri
ueniamus. Quod autem dixisti apud Roncaliam a Bononiensibus iudicibus contra nos sententiam
fuisse prolatam, plane inficiamur, eam non fuisse sententiam, sed imperatoriam
iussionem. Cum enim plures ex nobis, nec per contumaciam fuissemus absentes, quidquid
tunc contra nos dictum fuit, nobis nocere non debet, nec pro sententia reputari; secundum
leges enim in absentes prolata sententia nullius est roboris uel ualoris. Quod uero postulasti,
ut ea imperatori reddere deberemus, que seniori Henrico a nostris antecessoribus
sunt soluta, respondemus, quod prenominati imperatoris dispositiones pariter et statuta
propter antiquitatem temporis iam pene perdidere memoriam, nec uiuit aliquis nostrum
uel uestrum, qui bene possit illius temporis dicta uel facta recolere. Item imperator Henricus,
salua auctoritate imperii, non debet dominus sed tirannus uocari. Cum enim misisset
manum in sanctu Domini et Paschalem papam super altare cepisset, et cum multas ecclesias
destruxisset et episcopos excecasset; eius facta uelut crudelia et tirannica non sunt
trahenda ad consequentiam uel ad memoriam reuocanda. Sed si imperatori placuerit,
|
|