Thomas Capuanus: Summa dictaminis

Pag 136


LIBER QUINTUS

De litteris testimonialibus, laudum preconiis et commendatiis

V 1

Richa, latrix presentium, ad nos tristis accedens se virum habuisse fatetur, que, cum invicte libidinis
ageretur incendio, rupit vinculum copule coniugalis et effugiens viri torum in campum publice
voluptatis exivit, frontem meretricis assumens impudenter et passim infames sui corporis actiones
exercens nec est verita Deum nec advertit, glorie maritalis amissura decorem, quantum apud Deum
et homines se moribus et vita dampnasset. Cumque diu per illecebras carnis luxurie frena laxasset et
multa nefandorum criminum prava committeret, tandem penitentis animi ducta consilio de se tacite
secum agens conscientie sue domum intravit, et cognoscendo, quod in peccatis excesserat, mox
incurrentibus vitiis ostium clausit. Que festina currens ad Christum ad nos in vultu lacrimantis
supplex accessit, et se pedibus nostris advolvens in fletu et suspiriis se confessa est feminam peccatricem,
cui delictorum suorum crimina confitenti non defuit consolationis nostre salubre consilium,
eique sic decrevimus per misericordiam provideri, ut haberet in pena, quid lueret, et non deesset
miserentis remedium, quid multaret.

V 2

Depressam multum et oppressam nimium Neapolitanam ecclesiam, prout possum, excellentie regie
recommendo. Ceterum, ne credatur, quod pro ea quasi extraneus ad officium intercessionis accedam,
noveritis, quod ipsa in minoribus annis me admisit in clericum et in maioribus me elegit in
patrem. Unde, licet sedes apostolica me, prout Domino placuit, retinuerit ad sua servitia, nimio
ingratitudinis vitio laborarem, si tot beneficiorum immemor in illius afflictione doloris aculeos non
sentirem. Nonne in statum miserabilem corruit, que de uno equo suo, ut dicitur, non posset providere
pastori? Nonne in statum miserabilem corruit, cuius inopia missus nuntius vacuus in vestra
presentia cogitur comparere, cum offerre tanto domino modicum timeat et multum non habeat,
quod presentet? Sane a nonnullis nota exprobrationis obicitur, quod, si bone memorie Anselmus,
prelatus ipsius, immensas in Sicilia non fecisset expensas, et si in Terra Laboris contra hostes vestros

Torna all'inizio