Pag 40

Nocte furit Furiis nimium Furor impius in me,
qui mea maiori vulnere corda forat.
Nocte gemo, gemino gemitus cumulusque dolorum
crescit, corque coquit crebra gehenna meum.
Ve michi! Sermo meus mea fabula crebra dolenti,
dum tali mecum voce dolendo loquor.
Sevit et innumeris cor lanceat ira sagittis
penarumque fero turbine turba furit.
Volvor et evolvor; lectus, bene mollis, acutis
urticat spinis tristia membra meus.
Nunc nimis est altum, nimium nunc decidit, unquam
pulvinar medium nescit habere modum.
Nunc caput inclino, nunc elevo, parte sinistra
nunc ruo, nunc dextra, nunc cado nuncque levor,
nunc hac, nunc illac, nunc sursum, nunc rotor infra,
et modo volvo caput qua michi parte pedes.
Non ita stare queo: surgo lectumque revolvo;
sic modo volvo pedes qua michi parte caput.
Nec sic esse queo: proprio maledico clienti
quod male cum lecto me facit esse meo.
Vocibus iratis insontem clamo ministrum:
" Huc, miser Ugo, miser, huc, maledicte, veni.
Quid facis, Ugo? Iaces? Lectus meus iste quid est hoc
quod male cotidie sternitur? Unde locus? "
Tunc ipsum colaphis et pugnis verbero duris
et sibi quod patior verbere vendo malum
Volvit et evolvit plumamque reverberat ulnis
et modo que tulerat vindicat acta puer.
Tunc iterum iaceo. Dormire puto. Nichil est quod
uno momento firmiter esse queam.
Sic solet arboreas Boreas evolvere frondes,
sic rota mortales, sic aqua seva rotam.