Home » Fonti documentarie » Codex diplomaticus Cavensis - 08 » 8.1268 » Pag 62 - 64

8.1268
62
64

62
+ In nomine domini, septimodecimo anno principatus domni nostri gisulphi gloriosi principis,
mense iunio, Undecima indictione. Ante me petrus iudicem venerunt petrus filius quondam
alfani et amandus filius quondam ciceri et iohannes infans filius quondam ademarii. Et ipse
infans proclamabat se necessitatem maiorem habere et fame mori, et volebat vendere de rebus
suis, qualiter vibere possit, ut se de ipsa fame liverare possit. Et dum recolens capitulum quod
63
in langobardorum regum edictum scriptum est de infantibus qui intra etatem sunt et necessitatem
maiorem habent et fame moriuntur, ut dum tempus famis fuerit, licentiam habeant cum
misso principis aut cum iudice suo de terra aut de rebus suis vendere, qualiter vivere possint,
in tantum ut se de ipsa fame liverare possint, ut non moriantur. et ipso iudex de loco illo debeat providere,
si certe pro ipsa necessitate faciunt. Cumque hoc providi, interrogavi ipsum infantem quod de
rebus suis vendere vellet. At ipse infans et iamdictus petrus dixerunt pertinere sibi integram sextam
partem equali sorte de integra terra cum arboribus, que est foris hac civitate in loco campiliano et tota ipsa terra est per fines et mensurias iusto passu qui signatum est in columna marmorea ecclesie
sancti mathei episcopio salernitano mensuratas; ex omni parte est finis terra ipsius ecclesie sancte
sophie, que constructa est intra hanc civitatem prope plateam, que ducit supter ecclesiam
sancti maximi, in qua domnus moscatus abbas extitit, et ipsa ecclesia cum omnibus rebus
stavilibus et mobilibus ipsi ecclesie pertinentibus pertinet theodore filie domni gregorii consulis
et ducis romanorum, que fuerat uxor paldulfi et filiorum ipsius paldulfi et iamdicte theodore.
de una parte que est de super per limine passi triginta duo. et de alia parte per termini
passi nonaginta; et desupto passi triginta sex. de alia vero parte passi septuaginta quattuor.
Et ut providi quod certe pro ipsa necessitate famis ipse infans illud quod sibi pertinere dixit
vendere cupiebat, sed vix esset tanti pretii, ut se de ipsa fame liverare possit, solutionem ei
tribui talia faciendi. Similiter et ipse amandus dixit sibi pertinere de integra suprascripta
terra per iamdictas fines et mensuras de duodecim partibus unam. Et ipsi petrus et amandus
et iohannes infans per hanc cartulam sua voluntate venumdederunt ipsi muscato abbati ipsi
petrus et infans de iamdicta terra per suprascriptas fines et mensurias integram ipsam sextam
partem, et ipse Amandus integram ipsam duodecimam partem cum omnibus que intra ipsas
partes sunt, cunctisque earum pertinentiis et cum vice de via sua. Ea ratione ut semper sint
in potestate ipsius abbatis et successorum eius et partis ipsius ecclesie. et liceat ipsum abbatem
et successores eius et partis predicte ecclesie de eo facere quod voluerint. Et propter confirmationem
huius venditionis ipsi petrus et Amandus et infans susceperunt ab ipso abbate statutum
pretium auri tarenos decem et septem in omni deliveratione. Et ipsi petrus et amandus
et infans guadiam ipsi abbati dederunt et fideiussores ei posuerunt ipsi petrus et Amandus se
ipsos pro se et pro ipso infante. Et per ipsam guadiam obligaverunt se et suos heredes semper
defendere ipsi abbati et successoribus illius et parti ipsius ecclesie integrum illud, quod ei,
sicut suprascriptum est, venumdederunt, ab omnibus hominibus et partibus. Et tribuerunt ei
licentiam ut quando ille et successores eius et pars iamdicte ecclesie voluerint, potestatem
habeant illud per se defendere qualiter voluerint cum omnibus muniminibus et rationibus quas de
64
eo ostenderint. Et si sicut superius scriptum est ipsi petrus et amandus et Iohannes infans et
illorum heredes ipsi abbati et successoribus illius et parti ipsius ecclesie non adimpleverint, et
suprascripta vel ex eis quicquam removere aut contradicere presumpserint, per ipsam guadiam
obligaverat se et suos heredes componere ipsi abbati et successoribus illius et parti ipsius ecclesie
sexaginta auri solidos costantinos. Et taliter te romoaldum notarium scribere precepi.
+ Ego qui supra petrus iudex.
Torna all'inizio