|
+ In nomine domini nostri Iesu Christi. Anno ab incarnatione
eius millesimo septuagesimo quarto et tricesimo secundo
anno principatus domni nostri Gisulfi gloriosi principis,
mense nobembri duodecima indictione. Ante me Iohannem iudicem
Alfanus filius quondam Petri comitis coniunctus est cum
Gregorio filio quondam bonæ memoriæ domni Paldulfi filii
domni Guaimarii principis, et ipse Alfanus ostendit septem cartulas.
Prima ex eis de quadragesimo anno principatus domni
Guaimarii principis, mense aprili quinta indictione.
Qualiter Paulus sanctæ sedis Pestanæ ecclesiæ pontifex, dum una
cum eo esset Iohanne clericus et vicedominus eius et Iohannes
advocator ipsius episcopii, congregato intra castellum Caputaquis
cuncto clero eiusdem episcopii et adstantibus bonis
hominibus, coniunctus fuerat cum Dauferio et Maio germanis
filiis Dauferii comitis et Dauferio filio Guaiferii qui fuerat
frater istorum germanorum et clarefecerat se habere res oblatas
a Iohanne bonæ memoriæ filio domni Petri principis
et a Sikelmario filio Aldemarii castaldei qui fuerat filius
iamdicti domni Petri principis et per ipsos germanos
ostensa fuerat una cartula quomodo Petrus filius Ursi venumdederat
omnes res suas de Lucania supradicto genitori
ipsorum germanorum eo quod ipse Ursus, genitor ipsius
Petri, filius fuerat iamdicti Aldemarii castaldei; proinde
ipsi germani coangustabant ipsum pontificem et semper querebant
in eisdem rebus communiter introire et, diu inter se altercantes,
per partes venerant ad convenientiam, et ipsi
germani a partibus ipsius episcopii absolute querebant singulas
pecias terræ et ipsi darent partibus ipsius episcopii res
ipsas de finibus Lucaniæ, sicut cartula eorum declarabat ubicunque
inventæ fuissent et tantum exceptuaverant res de Maliano
cum serbis et ancillis, solus Dauferius reciperet ab ipso
episcopio duas pecias de terra eo quod adiunxerat ipsi pontifici
quinque solidos constantinatos. et habito consilio cum
clero honorato ipsius episcopii et predicto vicedomino et
advocatore ipsius episcopii, sicut omnibus placuit, ipse pontifex
per ipsam cartulam convenientiæ tradiderat supradicto
Maio unam peciam de terra supter iamdictum castellum loco
ubi proprie Casavetere dicitur, habentem fines: de capite
finis terra ipsius episcopii sicut petræ fixæ discernebant et mensurati
iusto passu hominis passus nonaginta; de uno latere
descendente in viam publicam erant passus hoctoginta; de
pede erga ipsam viam passus nonaginta; de alio latere saliente
erga terram ipsius episcopii sicut petræ fixæ erant
passus hoctoginta. hanc vero peciam de terra cum fontana
et casa quæ destructa erat qualiter fines suos circumdabant
cum inferioribus superioribusque suis, cum introitu et exitu
suo et cum omnibus intro habentibus ipsi Maio per convenientiam
tradiderat ad faciendum ex ea ipse Maius et
eius heredes quod vellent, sicut ipsa cartula continet,
scripta per Sikelgastum diakonum et notarium in qua subscripti
erant ipse Paulus episcopus et Iohannes clericus et vicedominus
et ab aliis testibus satis roborata.
Secunda de anno tricesimo principatus domni Gisulfi
principis, mense martio sexta indictione. Iohannes Dei
gratia episcopus sanctæ sedis Pestanæ declaraverat quod pars predicti
episcopii haberet molina edificata in flubio qui dicitur
Trabe qui decurrit suptus castellum quod dicitur Caputaquis,
et unum ex ipsis molinis fecerat Maio castaldeus filius
quondam Dauferii comitis, et tunc filii ipsius Maionis idipsum
molinum retinebant a parte ipsius episcopii libellarii nomine
et pro hac re nullum effectum ebeniebat in parte ipsius
episcopii, et volebat illud dare et alias res inde tollere insuper
et aliquantum pretium ad perficiendum ea quæ ipsi
episcopio necessaria erant et, nemine invento qui talia faceret,
nobissime venerant ad eum Truppoaldus et Maio castaldei
germani filii predicti Maionis castaldei, dicentes ut si dedisset
eis vice illorum et laquinti germani illorum ipsum molinum
cum sedimine et arcaturia sua et cursu aquarum, per convenientiam
vicariationis ordine illi darent in ipso episcopio
res suas quas habebant in Campania insuper et adiungerent ei
hocto libras argenti purgati. et ipse domnus presul, obserbatis
quæ in edicti capitulo adfixa sunt de huiusmodi vicaria
facienda, dum una cum eo lohannes clericus et vicedominus
et Riccardus notarius et advocator ipsius
episcopii adessent, per convenientiam vicariationis ordine
tradiderat iamdictis Truppoaldo et Maioni pro illis et ipso laquinto
germano illorum predictum molinum cum sedimine et
arcaturia sua, cum cursu aquarum et exitu suo sicut tunc conciatum
et edificatum erat et cum tanta aqua quæ ibi decurrebat,
ut in perpetuum pleniter et perfecte macinare posset et
cum ipsa terra vacua que ibi erat; et ipsum molinum habebat
fines: ex una parte finis terra et arcaturia et molinum Aczonis
castaldei cognati illorum filii Arekisii quod a parte
ipsius episcopii ei per convenientiam datum erat; et ex alia
parte finis arcaturia et sedimen antiqum quod tunc desertum
erat pertinens ipsi episcopio et erat secus ribum maiorem.
hanc vero terram cum sedimine et arcaturia et ipso
molino conciato et cum ipsa aqua et trasita et exita ipsis germanis
vicariationis ordine ut dictum est tradiderat cum omnibus
... ad molinum pertinent et cum vice de via
sua, seu et tradiderat eis de terra vacua pertinente ipsi
episcopio a foras ipsa aqua quam tunc illi retinebant erga ipsum
flumen et coniuncta cum uno valluncello per mensuras
longitudinis ex omni loco passus triginta, et latitudinis
in omni loco passus viginti iusto passu hominis mensuratas,
cum omnibus intro habentibus et suis pertinentiis et cum vice
de viis suis ad securiter et firmiter semper ipsi germani et
eorum heredes illud habendum et faciendum ex eo quod vellent;
et receperat ab eis inclitam sortionem de rebus suprascripti
genitoris illorum quas habuerat in Campania ubi
Correianum dicitur et per alia loca de finibus Campaniæ
et ipsas hocto libras argenti purgati sicut ipsa cartula continet
scripta per Romoaldum notarium, in qua ipse Iohannes episcopus
et Petrus iudex et plures alii subscripti sunt.
Tertiam de tricesimo sexto anno principatus domni
Paldulfi principis et secundo anno principatus eius Salerni
et quinto anno principatus domni Paldulfi eius filii,
mense iulio septima indictione. Qualiter Pando presul
sanctæ sedis Pestanæ ante presentiam Gaidonis iudicis et
aliorum hominum per convenientiam, per ipsam cartulam tradiderat
suprascripto Truppoaldo filio Maionis castaldei terram
quam pars ipsius episcopii habebat in Lucanis finibus a
super flubio in quo molina erant et secus viam quæ adscendit
ad castellum Caputaquis per fines et mensuras iusto passu
hominis mensuratas: de suptus finis via publica quæ discernebat
a fine ipsius episcopii et inde passus hoctoginta tres;
de alia parte finis via quæ ducebat ad ipsum castellum et
inde passus centum viginti; de super a parte de toro qui erat
finis ipsius episcopii et inde passus centum sexaginta sex; de
alia parte finis iamdicti episcopii et inde passus hoctoginta
quattuor. cum omnibus intro habentibus et cum vice de
viis suis totam et inclitam illam per ipsas fines et mensuras
ipsi Truppoaldo ut dictum est tradiderat ad securiter et
firmiter semper ipse Truppoaldus et eius heredes illud habendum
et faciendum ex eo quod vellent, sicut ipsa cartula
continet scripta per Arechisium notarium, in qua ipse Pando
episcopus et Gaido iudex et alii subscripti sunt.
Quartam de tricesimo septimo anno principatus ipsius
domni Paldulfi et secundo anno eius Salerni et sexto
anno principatus domni Paldulfi eius filii, mense martio
hoctaba indictione. Qualiter ipse Pando presul ipsius
sanctæ sedis Pestaneæ ante presentiam Gaidonis iudicis et aliorum
hominum per convenientiam, per ipsam cartulam tradiderat
iamdicto Truppoaldo filio Maionis et Ermesende germane
ipsius Pandonis religionis velamine indutæ, relicte Maionis
qui fuerat germanus ipsius Truppoaldi duas clausuras de terris
quas a parte ipsius episcopii tenere debebant usque
annos viginti nobem in Lucanis finibus, unam suptus ipsum
castellum Caputaquis per fines et mensuras: de una parte
finis illorum et Gaitæ genitricis ipsius Truppoaldi et Maionis
nepotes et filii illorum sicut via discernebat, inde passus
centum quadraginta tres; de super parte passus centum et
revolvente in supra secus vineam Pauli presbiteri passus
sexaginta sicut terminatum erat usque in viam quæ pergebat
ad ipsum castellum, et per ipsam viam descendente passus
ducenti septuaginta duo usque in via publica subtanam; et a
parte occidentis erat finis ipsius Truppoaldi sicut ipsa via
discernit quæ pergebat ad ipsum castellum; de suptus finis
ipsa via publica et inde passus ducenti duo. et alteram in
loco Velanzano per fines et mensuras: de una parte finis
illorum et inde passus centum triginta tres; de alia parte
finis ipsius episcopii quod tenebat Petrus et inde passus centum;
de subtus finis limite, passus septuaginta quattuor;
et saliebat usque in alium limitem passus triginta septem
sicut terminatum erat, et revolvente per ipsum limitem usque
in torum passus hoctoginta tres; de super ipsum torum passus
septuaginta iusto passu hominis ambabus ipsis clausuras mensuratis.
et ambas ipsas clausuras unam suptus ipsum castellum
et aliam in iamdicto loco Velenzano sub toronem
transacter et funditus per supradictas fines et mensuras, cum
omnibus intro habentibus et cum vice de viis suis et cum vice
de fontana quæ dicitur de Casavetere ipsi Truppoaldo et Ermesendæ
tradiderat ad securiter ac firmiter semper illi et illorum
heredes illud habendum et faciendum ex eo quod vellent, sicut
ipsa cartula continet scripta per Ademarium
notarium, in qua subscripti sunt ipse Pando episcopus et Gaido
iudex et Riccardus advocator ipsius episcopii et plures alii.
Quintam de sexto anno principatus domni lohannis et
primo anno domni Guaimarii eius filii, mense martio
secunda indictione. Qualiter ante Petrum iudicem venerant
Maio diaconus et Guaiferius et infantulus intra etatem nomine
Alfanus, germani, filii quondam Truppoaldi et Maius filius
quondam Maionis qui erant consobrini fratres, ipse Maius vice
sua et vice Ermesendæ genitricis suæ querentes inter se dividere
res de finibus Lucaniæ locis qui dicebantur Torone et Velanzano
et res subter castellum Caputaquis ubi dicitur Casavetere et
Plaium de monte, et secundum legem ipse iudex una cum parentibus
ipsius infantuli et Dauferio archidiacono et abbate
cappellæ palatii quem ei advocatum dederat, quem cognoverat
esse bonam personam Deum timentem diviserat ipsas res
quas inter se comunes habebant de iamdictis locis: primum
diviserat ipse Maius illud de ipso loco Torone et Valenzano et
fecerat inde unam sortem per fines et mensuras quas ipsa
cartula continebat, et aliam sortem fecerat esse illud subtus
ipso castello ubi Casavetere dicitur per fines et mensuras:
de capite finis terra que fuerat ipsius episcopii sicut petræ
fixæ discernebant inde passus nonaginta; de alio latere descendente
in viam publicam erant passus hoctoginta; de pede
erga ipsam viam passus centum quadraginta; et de uno latere
ab ipsa via publica in supra per finem quæ fuerat predicti
episcopii sicut petræ fixæ erant et inde passus hoctoginta.
et adiunxerat in ista sortione unam peciam de terra
ibique coniunctam quæ erat in ipso plaio de monte quæ cum
aliis rebus ipsi Truppoaldo et Ermesendæ data fuerat a parte
iamdicti episcopii per fines et mensuras: de una parte
finis via, erant inde passus centum quadraginta tres; de superiori
parte passus centum et revolvente in supra secus vineam
que fuerat Pauli presbiteri passus sexaginta sicut
terminatum erat usque in viam quæ pergebat ad ipsum castellum
et per ipsam viam descendente passus ducenti septuaginta
duo et usque in viam publicam subtanam; a parte
occidentis finis ipsorum germanorum sicut via discernit
quæ ad ipsum castellum pergebat; de suptus finis ipsa via publica
et inde passus ducenti duo. de ista pecia infra istas
fines et mensuras sceptuaverant unam peciam erga finem
de ipsa via quæ discernebat a fine de ipsis germanis pertinente,
erga ipsam viam passus viginti hocto; et saliente erga
ipsam viam in supra passus hoctoginta, et descendente
in ipsam viam publicam passus septuaginta, et per ipsam
viam publicam passus hoctoginta. istam peciam quam sceptuaverant
per ipsas mensuras adiunxerant in ipsa priore sorte
de iamdicto loco Torone et Velenzano; totaque omnis suprascripta
res mensurata fuerat iusto passu hominis. et cognoscentes
ut ipse sortes per rationem et æqualiter essent
facte, iuxta legem prius conpreenserant ipsi Maio diaconus
et Guaiferius et ipse infantulus cum iamdicto suo advocatore
in sorte illud de subtus ipso castello et Casavetere et ipso
plaio sicut supra legitur, scepta ipsa pecia quam adiunxerant
in illo de Torone et Velenzano sicut supra dictum erat; et
ipse Maius pro vice sua et ipsius Ermesendæ genitricis suæ conpreenserat
in sorte illud de Torone et Velenzano sicut supra
dictum erat, cum ipsa peciola per ipsas mensuras quam supra
sceptuaverant. et supradicte sortes sicut conpreenserant
sic per partes inter se eas tradiderant cum omnibus intro habentibus
et suis pertinentiis et cum vice de viis suis, ad securiter
ipsas sortes sicut conpreenserant habendum et faciendum
per partes quod vellent. verumtamen de eadem sortione
quam ipsi germani conpreenserant haberent ipse Guaiferius
cum ipso infantulo sortionem quæ fuerat Petri germani
illorum, quæ ipsi Guaiferio et Alfano pertinebat per scriptum
testamenti quod ipse Petrus reliquerat, sicut ipsa cartula continet
scripta per Petrum notarium, in qua ipse Petrus iudex
et Grimoaldus subscripti sunt.
Sextam de septimo anno principatus ipsius domni Iohannis
et secundo anno principatus domni Guaimarii eius
filii, mense septembri quarta indictione. Qualiter ante
ipsum Petrum iudicem venerant Maio diaconus et Guaiferius
et infantulus infra etatem nomine Alfanus, germani filii
quondam Truppoaldi, querentes inter se dividere res de finibus
Lucanensibus de loco qui dicitur Casavetere, qui erat subtus
ipso castello de Caputaquis et plaio de monte, quæ illis
in sortione venerat a Maio consobrino fratre illorum filio
Maionis et inclitam unam clausuram de terra de eodem loco
Caputaquis quæ erat a super et prope flumen quod exiebat subtus
monte de ipso castello, que illis pertinebat a parte predicti
genitoris sui et de omnibus ipsis rebus ipsi Guaiferio
et predicto infantulo pertinebat sortio Petri qui fuerat germanus
illorum, quam eis ille per scriptum testamenti reliquerat.
et primum ipse Guaiferius et predictus infantulus cum
Aczone castaldeo advocato suo, qui erat consobrinus illius,
pro vice ipsius Petri qui eas dividere obligatus fuerat, diviserant
ipsas res in quattuor sortes: unam sortem fecerant esse
illud quod per firmam scriptionem tulerat Maio abus illorum
a parte suprascripti episcopii Pestani subtus ipso castello
ubi Casavetere vocabatur per fines et mensuras: de capite
finis terra quæ fuerat predicti episcopii sicut petre fixe discernebant
et inde passus nonaginta; de uno latere descendente
in viam publicam passus hoctoginta; de pede erga ipsam
viam passus nonaginta; de alio latere saliente erga aliam
sortem quæ inferius declaranda erat et sicut ascendebat via
passus hoctoginta; et aliam sortem fecerant esse illud quod
erat in capite de ipso flubio quod dicebatur de Ambrosi, quod
ipsi Truppoaldo genitori illorum per convenientiam datum
fuerat per domnum Pandonem episcopum ipsius sanctæ sedis
per fines et mensuras: de una parte finis via quæ
pergebat ad ipsum castellum inde erant passus centum viginti;
de super a parte de toro qui erat ipsius episcopii finis
passus centum sexaginta sex; de alia parte finis
iamdicti episcopii et inde passus hoctoginta quattuor,
et descendente in viam publicam et per ipsam viam publicam
erant passus hoctoginta tres. et duas sortiones fecerant
esse adunatas quod erat illud subtus ipso castello quod
ipse genitor illorum tulerat a parte ipsius episcopii Pestani:
de una parte finis supradicta prior sors sicut via discernit
et pertangebat in supradicta peciola quæ inferius
declaranda erat, erant in ipsa parte passus centum quadraginta
tres; de super parte passus centum, et revolvente in
supra secus vineam quæ fuerat Pauli presbiteri passus sexaginta
sicut terminatum erat et usque in viam quæ pergebat
ad ipsum castellum et per ipsam viam descendente passus
centum sexaginta quattuor usque in finem ipsius Maionis
consobrini fratris illorum, et descendente erga finem ipsius
Maionis passus septuaginta tres usque in viam publicam,
et per ipsam viam passus centum viginti duo de isto
per istas mensuras fecerant esse duas sortes æqualis mensuræ:
una in parte orientis et alia in parte occidentis erga
finem ipsius Maionis consobrini fratris illorum, ut qui
conpreensisset ipsam sortionem a parte occidentis tolleret
de ipsa orientali sortione sex partes per latitudinem
in omni loco coniunctas ad ipsam aliam sortem; et adiunxerant
in ipsa occidentali sortione supradictam peciolam quæ
erat coniuncta ad ipsam sortionem priorem sicut limes
discernebat, et ab unde finiebatur ipse limes usque in viam
publicam et per totam istam finem passus quadraginta hocto
de subtus per ipsam viam passus quadraginta, et saliente
per ipsam aliam viam quæ discernebat inter hanc peciam
et ipsam aliam sortem passus quadraginta, totis omnibus
suprascriptis rebus iusto passu hominis mensuratis. et cognito
quod ipsæ sortes per rationem et æqualiter essent factæ,
prius conpreenserat in sorte ipse Guaiferius priorem sortionem
quam predictus abius eius tulerat a parte ipsius
episcopii per supradictas fines et mensuras; secundus conpreenserat
ipse Maio diaconus ipsam sortionem quæ erat in
capite de ipso flumine quæ dicebatur de Ambrosi per supradictas
fines et mensuras qualiter ipsi genitori illorum data
fuerat per ipsum domnum Pandonem episcopum. tertius
conpreenserat ipse infans cum ipso suo advocatore ipsam
sortionem quæ erat a parte orientis et communiter ipse infans
cum ipso advocatore suo et predicto Guaiferio
conpreenserat pro sortione ipsius Petri, quæ illis ut
dictum est pertinebat, ipsam sortionem a parte occidentis
cum ipsis sex passibus superfluis et cum ipsa alia pecia
per supradictas mensuras sicut superius legebatur; et ipsas
sortes sicut conpreenserant sic per partes inter se tradiderant
cum omnibus intro habentibus et cum vice de viis suis
et cum omnibus ad eas pertinentibus ad habendum et faciendum
de eis per partes quod vellent, sicut ipsa cartula
continet scripta per Petrum notarium, in qua ipse Petrus
iudex et Guaiferius et Petrus subscripti sunt.
Septimam de tricesimo primo anno principatus domni
Guaimarii et primo anno principatus domni Guaimarii
eius filii, mense iunio secunda indictione. Qualiter Iohannes
Domini gratia episcopus sanctæ sedis Pestanæ tradiderat
quidem et confirmaverat Guaiferio comiti filio quondam
Gualæ pro vice Petri filii quondam Alfani inclitam ecclesiam
Sancti Nikolai quæ edificata erat subter castellum Caputaquis
a super et coniunctum ad viam publicam quæ per caput
de flubio Trabe pergebat, ut semper esset in potestate
ipsius Petri et heredum eius sicut ipsa cartula continet
scripta per Romoaldum clericum et notarium, in qua ipse
Iohannes episcopus et Romoaldus iudex et duo alii
subscripti sunt.
Cum autem suprascriptæ cartulæ ostensæ ac lectæ fuerunt, ipse Alfanus
filius prefati Petri clarificavit sibi per successionis gradum pertinere
integras ipsas sortiones quas suprascripti filii Truppoaldi,
Maio diaconus et Guaiferius et infans nomine Alfanus conpreenserant
et inter se per partes tradiderant quemadmodum suprascripta
sexta cartula continet, hoc est totum illud subter iamdictum
castellum Caputaquis ubi Casavetere dicitur et ipsum
plaium qualiter eis per memoratam quintam cartulam in sorte
evenerat ab ipso Maione filio Maionis consobrino fratre illorum
et inclitam ipsam clausuram de terra quæ est super et prope suprascriptum
flumen, videlicet in capite ipsius fluminis quæ et dictum
est de Ambrosi. similiter et sibi ipse Alfanus pertinere clarificavit
integram medietatem de molino et terra in qua constructum est et
de arcaturia sua et aqua et generaliter de toto quod et quantum
suprascriptus Iohannes Domini gratia episcopus Truppoaldo et
Maioni castaldeis germanis filiis quondam Maionis castaldei pro
vice illorum et Iaquinti germani illorum vicariationis ordine tradiderat
quemadmodum suprascripta secunda cartula continet. et
sicut ipsi Alfano congruum fuit, sua voluntate per convenientiam,
per hanc cartulam vendidit suprascripto Gregorio filio memorati
domni Paldulfi totum et integrum illud quod sibi ut dictum
est pertinere clarificavit cum integra ecclesia Sancti Nikolai quæ
intra illud constructa esse videtur et cum omnibus aliis quæ intra
ipsam venditionem sunt cunctisque eius pertinentiis et cum integra
vice sua de fontana quæ in suprascripta quarta declaratur
cartula et vice de suprascriptis viis et de aliis viis suis et cum
omnibus stavilibus et movilibus ipsi ecclesiæ pertinentibus. ea
ratione ut semper sit in potestate ipsius Gregorii et heredum
eius, et ille et eius heredes licentiam habeant de eo facere quod
voluerint. et propter confirmationem huius venditionis ipse Alfanus
suscepit ab ipso Gregorio statutum pretium auri solidos sclifatos
centum quindecim in omni deliberatione. et per convenientiam
isdem Alfanus guadiam ipsi Gregorio dedit et fideiussorem
ei posuit Ademarium comitem filium quondam Landolfi comitis,
et per ipsam guadiam obligavit se et suos heredes semper defendere
ipsi Gregorio et illius heredibus integrum illud quod
ei sicut suprascriptum. est vendidit ab omnibus hominibus, et licentiam
ei ipse Alfanus tribuit ut, quotiens ipse Gregorius et eius
heredes voluerint, potestatem habeant illud per se defendere qualiter
voluerint cum omnibus muniminibus et rationibus quas de
eo ostenderint. et, si sicut superius scriptum est ipse Alfanus
et eius heredes ipsi Gregorio et illius heredibus non adimpleverint
et suprascripta vel ex eis quicquam removere aut contradicere
presumpserint, per ipsam guadiam obligavit se et suos heredes
componere ipsi Gregorio et illius heredibus trecentos solidos
constantinatos aureos et sicut superius scriptum est adimplere.
verumtamen illud ad memoriam revoco quoniam ipse Alfanus
vendidit suprascripto Gregorio in iamdicta ratione simul cum
eo quod super legitur totum et integrum quantum ei et Aloaræ
uxori suæ filiæ Castelmanni comitis ibique coniunctum pertinuit
ac pertinet et integram vicem quæ similiter ipsis viro et
uxori pertinuit ac pertinet de memorata fontana et totum ipse
Alfanus et eius heredes ex eadem venditione ipsi Gregorio et
illius heredibus adimpleant quemadmodum eis se suosque heredes
superius adimplere obligavit per suprascriptam guadiam
et obligationis pænam. et ipsa quidem Aloara in mea haccedens
presentia, dum una cum ea ipse Alfanus vir et mundoalt eius
adesset et cum illius voluntate per convenientiam obligavit se
et suos heredes, si suprascripta vel ex eis quicquam removere
aut contradicere presumpserint, componere ipsi Gregorio et illius
heredibus trecentos auri solidos constantinatos et tacitos
ex hoc adversus illum et eius heredes semper permanere.
quod autem superius disturbatum est in uno loco legitur "presul
obserbatis" et in alio "hominis mensuratas"; inter virgulos
quod superius scriptum est in uno loco legitur "et cum
vice de via sua", in alio autem "via" et in alio "usque in
viam publicam" et in alio "conpreenserat". Et taliter tibi
Grimoaldo notario scribere precepi qui interfuisti. S.
+ Ego qui supra Iohannes iudex.
| |