|
147
MCXLVI
A. D. 1050
+ In nomine domini tricesimo tertio anno principatus domni nostri Guaimari, Et duodecimo
anno ducatus eius amalfis et sirrenti, Et nono anno principatus et ipsorum ducatuum
domni gisulfi eximii principis et ducis fllii eius, mense nobembri, quarta Indictione.
Declaro ego Iohannes domini gratia archiepiscopus sancte sedis archiepiscopatui salernitano,
quoniam radolfus presbiter et abbas filius quondam dumnelli a nobo fundamine
construxit ecclesiam vocabulum sancte lucie virginis in propria rebus sua de loco baniara
pertinentie salernitane. Et ipse radolfus presbiter venit ad me et quesit, ut emitteremus
ei firmam securitatem de iamdicta ecclesia, qualiter omni tempore secura et libera esset
a parte nostri archiepiscopii. Et ille daret michi exinde argentum libras duas. Ego autem,
dum talia audivi, coepi exinde habere colloquium cum advocatore nostri archiepiscopii
et cum cleris honoratis ipsius nostre sancte sedis. Inito consilio, comparuit omnibus
et michi talia faciendum, ut ab ipso radolfo presbitero argentum ipsum reciperem, unde
perficeremus omni tempore firmum et stabilem permaneret. Quo ita factum, ego exdictus
Iohannes domini gratia archiepiscopus, una mecum predicto adbocatore, recepimus a te
ipsas duas libras argenteas, que michi necessarium fuit pro hac convenientia recipere. Et
ego pro taliter per bonam comvenientiam per hanc cartulam, una mecum esset ipsum
advocatorem, concedimus et confirmavimus tibi radolfo presbitero inclita ipsa ecclesia vocabulum
sancte lucie virginis, que, ut dictum est, in iamdicta rebus vestra a nobo fundamine
construxisti, ut amodo et omni tempore a parte nostri archiepiscopii secura et
libera permaneat, et semper sit ad potestatem tuam et de tuis heredibus, omni tempore
presbiteros seu monachos vel clericos ibidem hordinandum, quantos volueritis, secundum
canonum instituta, sine mea et de meis successoribus, aut de partibus ipsius nostri archiepiscopii
contrarietate vel requisitione. Et quale presbiteros vel monachos seu clericos
per te et per tuos heredes, sicut supra dictum est, ibidem hordinati fuerint, sic semper
ibidem siant, et securi et liberi permaneant, absque omni molestatione et contrarietate
mea, et de meis successoribus, seu a partibus nostri archiepiscopii. Et nec nos nec nostris
successoribus, nec pars nostri archiepiscopii, nullam angariam aut servitium, vel censum,
vel qualivet datione imponamus aut exigere queramus. Sed, ,sicut dixi, de omnia securi
et liberi permaneatis in iamdicta ratione a parte nostra nostrorumque successoribus, seu
a parte exdicti nostri archiepiscopii. Et quae per te et per tuos heredes de rebus et causis
vestris de vestris proprietatibus in eadem ecclesia datum et offertum fuerit, et si alia persona
hominum de rebus et causis suis propriis ibidem datum fuerit vel offertum, semper
firmiter permaneat in iamdicta tua ecclesia. Et non habeamus potestatem aliquando tempore
nec ego, nec meis successoribus, nec pars nostri archiepiscopii per quamlivet modum
aut ingenium aliquid exinde tollere, aut contrare, seu minuare. Sed semper ipsa ecclesia
cum ipsis rebus et cum omnibus suprascriptis ad tuam et de tuis heredibus sit potestatem
hordinandum et faciendum exinde in iamdicta ratione, sicut supra scriptum est.
Et si forsitan aliquando tempore unus vel duobus vel plures, seu omnes altares ipsius ecclesie
contaminatos fuerint, tunc nos et nostros successores, et pars nostri archiepiscopii
per omnes vices demus ad ipsos presbiteros seu monachos, qui, ut dictum est, per vos et
per vestros heredis in iamdicta ratione in ipsa ecclesia hordinati fuerint, et ad nos vel
ad successores nostros venerint aqua santificata, per quam deo iubante, altares ipsos ad
restitutionem perducere valeant. Et potestatem habeamus ego et meos successores et missos
nostros omni anno, quando voluerimus, ipsos presbiteros et monachos et clericos, quos
in eadem ecclesia per te et per tuos heredes in iamdicta ratione hordinatos fuerint, ad
nos illos venire facere et illos requirere et iudicare illos, secundum instituta canonum,
absque vestra et de vestris heredibus contrarietate vel requisitione. Et nec tu nec tuos
heredes licentiam habeatis presbiterum vel clericum cuiuscumque gradus ex altera diocesis,
sine nostra et successorum nostrorum licentiam, in eadem hordinare ecclesiam. Et
per omnem annum tu iamdictus radolfus presbiter et tuos heredes amodo et semper in
ipsa festivitate sancte lucie detis exinde censum ad partem predicti archiepiscopii unum
cereum duplicem de cubito. De qua per bonam convenientiam obligo me, ego qui supra
Iohannes domini gratia archiepiscopus et meis successoribus, et pars nostri archiepiscopii,
ut si aliquid, de quomodo superius legitur, quesierimus removere aut contrare, quomodocumque
per qualecumque rationem; et talia, ut superius legitur, non adimpleverimus,
componere tibi radolfo presbitero tuisque heredibus centum auri solidos constantinos.
Et per convenientiam ipse radolfus presbiter obligavit se et suos heredes, si ipsum
censum, sicut superius legitur, michi meisque successoribus, et ad partem predicti archiepiscopii,
non dederint, et suprascripta, vel ex eis quicquam removere aut contradicere
presumpserint, componere michi meisque successoribus, et ad partem predicti nostri archiepiscopii
centum auri solidos constantinos. Et duas cartulas unius tenoris, hanc quam
ipsi radolfo remisi, et alteram, quam pars predicti nostri archiepiscopii retinet, te romoaldum
notarium scrivere precepi.
Pax Ego qui supra iohannes archiepiscopus.
+ Ego amatus presbiter et cardinalis
+ Ego Iaquintus subdiaconus.
| |