|
460.
In nomine Christi amen. De vultu tuo, Domine, iudicium meum prodeat, oculi tui
videant equitatem. Ego Archipresbiter pro domino Everardo de Lutria in comitatu Aretino
pro ratione facienda iudex existens, cognitor [litis] et cause que vertebatur inter
Accarisium sindicum sive actorem Aret[ine ec]clesie, nomine ipsius ecclesie, et ex officio
iudicis petebat a Iohanne sibi, nomine ecclesie, [eidem ec]clesie restitui possessionem
vel quasi cuiusdam molendini positi in [flumine Arni apud] pontem ad Calianum iuxta
viam, quam dicit dictum Iohannem [... fu]isse adeptum vel habere. Iohannes negat
se debere restituere .... se iniuste fuisse adeptum vel habere. Confitebatur quod iure
libellario possidet tertiam partem; duas alias partes detinet ut molendinarius, ita quod
debet consequi molituram dicti molendini quoad resarcite fuerint sibi expense; postea debet
tenere ut molendinarius scilicet duas partes pro abbate sancte Flore et tertiam pro se
iure libellario. [Sed] reconveniendo prepositum, Iohannes dicit dictum prepositum fecisse
dextruere vel [ru]pisse clausuram molendini et ipsum molendinum per suos, vel ratum
habuisse. Quoniam petit quod predicta in pristinum statum faciam reduci vel XX libras pro
dampno [ei] dari, sindicus non credit se ad aliquid teneri nomine dicte ecclesie, nec credit
prepositum id fecisse per se vel alium. Item prepositus in verbo veritatis dixit, quod
predicta non fecit per se vel alium nec tempore quo factum fuit ratum habuit, immo
dolui. Item Accarisius credit possessionem dicti molendini vel quasi et tenutam fuisse datam
preposito contra abbatem per episcopum Clusinum delegatum domini pape. Iohannes
credit de facto et non [de] iure. Ideo quia post appellationem et commissionem factam episcopo
Senensi, Accarisius non [credit] appellationem nec commissam. Item utraque pars
confitetur quod dicta possessio data fuit [men]se octobris vel septembris proxime preteritis.
Accarisius confitetur Iohannem possedisse ante possessionem datam ab episcopo
Clusino pro tertia parte iure libellario, pro duabus part[tibus] ut guardianus. Iohannes
asserit fuisse appellatum antequam possessio fuisset data preposito a dicto episcopo,
quod prepositus confitetur in legalitate, sed negat appellationem fuisse admissam. Item
Iohannes asserit episcopum Senensem post commissionem sibi factam scipsisse episcopo
Clusino et domino preposito ne procederent in dicta causa; quod prepositus confitetur,
sed ideo quia in litteris domini pape continebatur Clusinum episcopum reverenter detulisse
appellationi, quod dicit non esse verum. Item Iohannes dicit iterum fuisse appellatum
a Clusino episcopo in ecclesia sancti Philippi apud Aritium ante dationem
possessionis per unam diem. Prepositus confite[tur], sed nescit si per unam diem. Item
post confessionem domini prepositi; Accarisius interrogatus si credit appellatum fuisse
ab episcopo Clusino ante tenutam datam et si commissio inde facta fuit episcopo
p. 96
Senensi, non respondit. Item Iohannes suo sacramento dicit dominum papam recepisse
appellationem factam a Rodulfo sindico abbatie ab episcopo Clusino. Prepositus confitetur,
sed sicut in litteris continetur episcopo Senensi directis a domino papa, quarum
exemplum nobis ostendit, et non aliter. Item Iohannes asserit nullam querelam factam
fuisse de se a preposito vel suo sindico alicui clerico vel laico retro, nisi que facta fuit
Archipresbitero iudici. Prepositus confitetur per libellum sed alias conquerebatur, et
sindicus credit idem. Visis itaque allegationibus utriusque partis et confessionibus et
sacramento calunpnie ab utraque parte prestito, et testibus et instrumentis hinc inde
introductis, habito etiam consilio multorum sapientum, absolvo dictum Iohannem ab
omni petitione sibi facta ab Accarisio nomine Aretine ecclesie, et eundem Accarisium
absolvo a petitione quam sibi fecit Iohannes. Verum quia victus victori debet condempnari
in expensis, ex meo officio dictum Accarisium condempno Iohanni in expensis
huius cause, silicet in eo quod sua petitio excedit petitionem alterius.
Lata fuit hec sententia in claustro abbatie Campileonis, coram domino Rainerio de
Milliare et Guidone Astuldi et Uguitione Pepi de Monte sancti Savini, et domino Matheo
iudice et domino Iohanne iudice et Imgolo de Gressa et Andrea de Capolone, anno
Domini Millesimo CCXI°, II non. octobris, domino Ottone imperante, Innocentio papa
residente, indictione XIIII.
Ego (Sn.) Iohannes imperialis aule iudex ordinarius et notarius recitationi huius sententie
interfui, et de mandato dicti domini Archipresbiteri iudicis eam scripsi et in
publicam formam redegi.
| |