111
+ In Nomine Domini Dei Salvatoris Nostri Ihesu Christi. Guaimarius
et Iohannes divina largiente clementia langubardorum gentis princeps. Quoniam
a deo nobis concessum est cunctus populus nobis subiectus. et ex ipsis
secundum dei mandatum. magis curam. atque vigilantiam habere debeamus.
set maxime ecclesiarum. et monasteriarum ubi die noctuque dei laudibus
semper personant. et de quorum preces. sedule ad deo fundentes. nos et
patria nostra salvos persistimus. Quapropter pro amore omnipotenti deo.
eiusque genitricis virginis marie quam et pro salvatione gentis. et patrie
nostre. nostreque remedium anime salutis. Concessimus vobis domini benedicti
qui dauferius vocatur sanctissimo abbati monasterii sancte marie ubi
dicitur ad ilice oratori nostro integrum iamdictum monasterium quod vos
a nobo construxistis fundamine in propria rebus vestra. Ideo ut dictum est
integrum ipsum monasterium. cum ecclesiis et casis. et cellis. cum solo
terre. et sedimen suum cum curtis. ortalis. servis. et ancillis. et omnis ipsa
rebus que continet preceptum. quod iam antea vobis fecimus. nec non. et
cuncta alia rebus. quod vos postmodum parastis. et quod in ipso monasterio
quomodocumque pertinentes est aut fuerit. totum et inclitum illud vobis
concessimus ea ratione ut omnibus diebus vite tue predictum monasterium
cum ea que prelegitur. et ceteris omnibus suis. et vestris pertinentiis in
tua sit potestate. ordinandum ibi abbatem. qualem tu volueris. et ille abbas
quem tu ibidem ordinaveris. similiter ad suam illud habeat potestatem diebus
vite sue illud tenendum et dominandum sicut et vos. post vero amborum
hobitum semper sit in potestate congregationis que in ipso monasterio fuerit
eligere et ordinare sibi abbatem quale voluerit secundum regulam. sancti
benedicti. et pars nostre rei publice et nullam dationem exinde tollat. Si
vero quacumque tempore pars predicti monasterii de rebus. contentio habuerit.
non ponantur ei iudicium pars nostre rei publice ut quis per possessionem
rebus de ipso monasterio auferat et si forsitans quacumque tempore
pars predicti monasterii sacramentum de quacumque rebus dare debuerit
concedit pietas nostra ut non iuret exinde. nec abbas nec monachus eiusdem
monasterii set semper sacramentum quod pars predicti monasterii iurare
112
debuerit eius scariones ipsum persolvat. Bestiis quoque. et animaliis. simul
et peculiis iamfati monasterii potestates habeant cum pastoribus illorum
simul et porcos andare. et pavere per omnes silvas. et pascuas de cuncto
principato nostro salernitano et comitato comsino qui nostro principatui
subiectus est. et nullus mortalis homo ausus sit quacumque in ipsis facere
molestationem. set neque erbaticum. neque glandaticum neque nulla datione
nullus exinde tollantur. et ubique per cuncto nostro principato. sive
intus civitatibus vel castellis seu foras pars predicti monasterii quacumque
rem comparaverit vel venumderit non siat exinde tultum plateaticum nec
ab ipsum qui emerit nec ab eo qui venumdederit. quacumque enim homo
aliqua compellatio. de quacumque rem adversus pars predicti monasterii
preposuerit. et noluerit pars predicti monasterii exinde ad legem stare. nisi
in isto sacro nostro palatio. ante nos vel ante principes posteros nostros.
non imponantur hic virtutem nec eum inde molestentur. set veniant hic
semper ante nostris vel de nostris posteris principibus presentiis. et faciant
ad legem hominibus aut liberis qui ex rebus predicti monasterii residentes
sunt aut fuerint. et rebus propria non habuerunt vel habuerint quando in
ipsis rebus prefati monasterii introierunt. vel intraverint non deant aut
faciant in partibus nostre rei publice nullum servitium. aut censum. et angaria.
seu cuncta servitia. et angaria. et dationes. quod in publicum facere.
et persolvere debuerint. in ipso monasterio illud deant. faciant et persolvant.
et nullo in tempore pars nostre rei publice predictum monasterium vel de
rebus eius pertinentes cuicumque in beneficium deat. neque episcopi nec
laice personis. set semper liberum in suo permaneat vigore. quod si forsitans
quicumque homo quacumque fecerit culpa. et in ipso monasterio se
iactaverit. neque pars nostre rei publice. neque nullus penitus homo ipsum
exinde per vim abstraat. Si enim quacumque gens qualibet rixa cum nostro
principatu vel cum iamdicto nostro subiecto comitatu comsino habuerit.
et pars predicti monasterii potuerit se cum gens ipsa pacificare potestates
habeant. sic tamen ut semper ad nostram. et de nostris posteris principibus
persistant fidelitatem. quam etiam placuit pietati nostre. et concessimus in
eodem monasterio. ut quando abbas vel monachus inde in hanc urbem salernitana
advenerit . . . . . . . . . . . . . . . . . . faciamus illorum dare alipergum
et refectionem illorum. et ad animaliis illorum ut sufficiat illis. Seu et concedimus
113
in prefato monasterio omnes servos cum uxoribus suis libere femine
que modo habunt. vel quod in antea sibi sociaverint. ut sicut legibus nostri
sacri palatii sunt. vel fuerint pertinentes cum filiis et filiabus suis . . . . .
habeant pars ipsius monasterio. Hec omnia suprascripta tibi qui supra benedicti
qui dauferius vocatur sanctissimo abbati. et ad posteros tuos et in
iamdicto monasterio concedimus ea ratione ut amodo et deinceps per hoc
nostrum roboreum preceptum omnia et in omnibus que superius legitur
pars eiusdem monasterii et eius rectores firmiter . . . . . . et habeant et possideant.
et inlesi exinde permaneat et a nullo ex nostris iudicibus. Idest
Comitibus. castaldeis vel a quibuscumque agentibus habeat exinde aliquando
. . . . . . . . . . . . . Set omni tempore. ut prelegitur firmissime habeat. et faciat
exinde omnia que illorum placuerit. Quod vero preceptum concessionis
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . scripsi ego acceptus diaconus et scriba palatii.
in sacro salernitano palatio. de anno vicesimo octabo principatus supradicti
domini guaimarii . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . gloriosis principibus.
DE MENSE FEBRUARIUS . . . . . . . . . . . . QUINTADECIMA INDICTIO
|