|
122
MCXXVIII
A. D. 1050
+ Signum manus Lucae fratris Theodori
praefecti monasterii de Zosimo felicissimae
memoriae. In nomine Patris, et Filii, et Spiritus
Sancti, Trinae Deitatis ac Individuae
Trinitatis, in qua confido et credo et spem
habeo, sicut et omnes Christiani, et per intercessionem
benedictae Dominae nostrae Deiparae,
et sanctorum Archangelorum et Angelorum,
Prophetarum, Apostolorum, Martyrum
et Iustorum, Hierarcharum, Sanctorum
et sub protectione potentis et sancti nostri
Imperatoris, et sanctissimi ac gloriosissimi
oecumenici nostri Patriarchae, et gloriosissimi,
piissimi ac sanctissimi Episcopi
nostri Michaelis, synaxis celebrata est in omnino
venerabili archimandritali ecclesia S. Nicolai,
in quam convenerunt sacerdotes, et
magistratus, et Domesticus, et alter Domesticus
eius gener, et alii quamplurimi de civitate,
post obitum mei fratris beatissimae
memoriae; et producto eiusdem testamento,
lectum est coram omnibus, quo ita cavebatur:
Relinquo piissimum presbyterum Theophylactum
hegumenum et priorem fratrum
et spiritualium nostrorum filiorum, qui ab
ipsa adolescentia multos labores sustinuit pro
sancta ecclesia huius monasterii, ut fidelem
ac orthodoxum decet, sine dolo, fraude, aut
avaritia se gerendo; eiusque laborum monumenta
extant in ecclesia, quae omnibus fidem
faciunt. Quapropter relinquo ipsum hegumenum,
eique dominium et potestatem trado
de rebus eiusdem monasterii mobilibus,
immobilibus et semoventibus, ut praedictus
presbyter fratrum curam habeat, et meum
fratrem, propter eius senectutem, alat ac gubernet
tamquam proprium patrem. Quum vero
ego praedictus Lucas haec audivissem, mihique
placuissent huiusmodi dicta mei fratris
felicis memoriae, in omnium praesentia magna
voce respondi his verbis: Quoniam ita
mei fratris testamento cautum est, volo et
ego, ut praedictus presbyter Theophilactus
monasterii praefecturam, et prioratum, et
dominationem habeat, quia impotens ego sum,
nec valeo praeesse fratribus, eorumque curam
gerere, aut alia munera, quae a nostris
principibus imponuntur, obire. Cumque omnes
starent in omnino venerabili ecclesia. S. Nicolai,
et fixis oculis in me respicerent, sumpsi
testamentum fratris mei beatae memoriae,
quod erat super altari S. Nicolai, ipsumque
tradidi in manus piissimi sacerdotis Theophylacti,
ut ipse dominationem et praefecturam
eiusdem monasterii haberet, sicut cautum
erat testamento mei fratris felicis memoriae,
et propter meam senectutem me curaret
et aleret tamquam proprium patrem,
sicut ego eidem, tamquam vero meo filio,
quippe qui multum laboraverat pro sancta
Dei Ecclesia, ut supra dictum est, chartulam
tradidi; et praedecessoris hegumeni baculum
in eius manus posui. Et si quis surrexerit
infringere aut mutare volens huiusmodi testamentum
et traditionem, aut contravenire
proponat, sive ego praedictus Lucas, sive privatus,
sive quisquam de monasterio, maledictionem
habeat a Patre et Filio et Spiritu
Sancto, et sit pars eius cum iis qui clamarunt:
Tolle, tolle, crucifige, et expers sit omnium
quae praeparavit Deus iis qui diligunt
illum, ac inde poenae nomine solvat Imperiali
Sacello solidos duos et septuaginta, et
nihilominus rata, integra et firma permaneat
huiusmodi traditio a me facta, quia ex propria
mea voluntate ita mihi placuit, in praesentia
et ante oculos proborum testium qui
interfuerunt.
+ Nicolaus Domesticus testis propria manu
subscripsi.
Scriptum manu Ioannis presbyteri et tabularii
anno 6558, mense ianuario, die 17, indictione
III.
| |