|
+ In nomine domini undecimo anno principatus domni nostri guaimari filii domni guaimari,
gloriosi principibus, mense februarius, duodecima indictione. memoratorium factum
a me musandus venerabilis abbas monasterii sancte sofie, que sita est intus civitate salerno,
Eo quod ante subscripti testes per conbenientia una cum petrus adbocator ipsius
monasterii tradidit amati filio quondam ciceri de apus-monte de due pecie de terris cum
arbustis vitatis. Una de ex ille, ubi campitellu dicitur, et alia ubi ortellu dicitur, et est
ipsa rebus unde ei tradidit, quod pertinet ipsius monasterii a quondam guaiferi filio guaiferi,
qui ipso monasterio construxit per as finis et mensuras: de ex omni parte fine ipsius
monasterii: ab occidente sunt inde passi viginti tres: a septemtrione fine medio flubio
salterum, sunt inde passi octuaginta: ab oriente similiter medio flubio salter, sunt inde
passi decem et nobe: a pars meridie et coniungentes se ad ipsa iamdicta priora fine sunt
inde passi octuaginta quadtuor. Ipsa alia supradicta pecia, que dicitur da turellu, est per
as fines et mensuras: ab oriente fine via pulbica, sunt inde passi viginti septe: a meridie
fine media sepe, sunt inde passi sexaginta sex et medium: ab occidente similiter fine
media sepe, sunt inde passi decem et nobe: a pars septemtrionis et coniuncgentes se ad
ipsa iamdicta priora fine, sunt inde passi sexaginta hocto, tote supradicte mensurie ad
iusto passum homini. De Ec vero supradicte pecie pertinentes ipsius monasterii, cum omnia
intro se abentibus et suis pertinentiis, ego ipsius amati ad tenendum et laborandum tradidit
in oc hordinem, ut amodo et semper tota et inclita supradicta tradictio ad sua et
de suis eredibus sint potestatis tenendum, dominandum, et fovee et omnis sue utilitatis
iusta ratione ibidem facere, et ibidem residere et avitare, et cludere et clusum abere, et
tota supradicta tradictio, que est terra cum arbustis, per omnis annum apto tempore de
super et de subtus illut laborare et operare et cultare bonum, et, ubi meruerit, arbores et
vites ibidem plantare, et propaginare, et studiare, et surgere illut, sicut meruerit esse bonum
arbustum in ipso locum, ut per omnis annum perfectum pareat laboratum et cultatum,
quatenus proficiant et non dispereant, et salbum illut faciant, sicut meruerit. Et per
omnis annum per vindemie per apto tempore faciant scire nos et successores nostros ut
ibidem dirigamus missum nostrum, et ille et eius eredes tota supradicta tradictio vindemiare
et ad palmentum procurare, et poma, si abuerit, colligere et per medietatem dividant:
ipso missum predicti monasterii tollant inde de ipso vino et poma medietatem, et ille et
suis eredibus reliqua medietate; et ipso missum nostrum, vel pars ipsius monasterii adsignaret
ei organeum bonum da vinum ibique ad cellario suo, et ipso horganeum per illut
et per suis eredibus siant bonum conciatum, et studiatum, et repositum, sicut meruerit. Et
tota ipsa sortione de ipso vino, quod est medietas et poma, quod pars ipsius monasterii
evenerit, ille vel eius eredes salbum eos portaret usque ad ipso iamdicto cellarium, et
midtat illut intus ipso horganeum, faciendum exinde pars ipsius monasterii quod voluerit.
Et usque dum annualiter ipso missum ibidem steterint pro ipsa vindemia, illut vel eius
eredes eum nutricare, sicut iustum fuerit, secundum suam possivilitatem; et per omnis
annum ad ipso missum palmentatica demus secundum consuetudinem de ipso locum; et de
quod annualiter amodo et semper in predicta tradictione seminaberint, deant inde terraticum
ad ipso missum ibique in ipsa rebus secundum consuetudinem de ipso locum. Unde
in eo hordinem per conbenientia guadia mihi ipse supradictus amatus dedit, et mediatorem
mihi posuit sparanus filius quondam iohanni de eodem locum; et per ipsa guadia
obligavit se suosque filios et eredes, ut preter quale tempore ipsa tradictio in predictum
ordinem tenere et laborare non boluerint, et sic inde ad pars predicti monasterii adimplere,
sicut supradictum, tunc ille et eius eredes tota et inclita supradicta tradictio in iamdictum
ordinem laboratam, et operatam, et cultatam remidtat ad potestate predicti monasterii,
ad faciendum exinde quod voluerit, et liceat eis inde exire cum omnis sua causa
movilia quod ibidem abuerit. Quod si
et unc brebem scripsi ego petrus presbiter et notarius qui interfui.
+ Ego leo
+ Ego amandus presbiter.
| |